Συνεχίστηκε την Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου με την 4^η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Συγγραφέας – Ραδιοφωνικός Παραγωγός κ. Στέφανος Μίλεσης, με γενικό τίτλο «Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».

Η συνάντηση είχε ως θεματολογία την επιδρομή των Βησιγότθων στον Πειραιά και το Λιοντάρι της πόλης.

Οι Βησιγότθοι ήταν ο δυτικός κλάδος της γερμανικής φυλής των Γότθων, που την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχαν συνάψει συμφωνία να επανδρώνουν βοηθητικά στρατιωτικά σώματα, υπό τον έλεγχο της Ρώμης.

Ο Αλάριχος είχε επιστρατευθεί ως επικεφαλής σώματος Βησιγότθων, στις διαταγές του Θεοδοσίου Α’ του τελευταίου αυτοκράτορα του Ρωμαϊκού κόσμου. Μετά τον θάνατο του η αυτοκρατορία διαιρέθηκε σε ανατολική και δυτική.

Ο Αλάριχος πίστευε ότι μπορούσε να αντικαταστήσει την ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με ένα γοτθικό βασίλειο. Το σχέδιο του στηρίζονταν στα στίφη των Γερμανών που τον ακολουθούσαν πιστά. Διαμέσου της Θράκης, κίνησαν για την Κωνσταντινούπολη.

Στράφηκε στη συνέχεια προς την Μακεδονία και ύστερα προς την Στερεά Ελλάδα. Από όπου περνούσε άφηνε πίσω του ολοκληρωτική καταστροφή.

Φτάνοντας στην Αθήνα, για να την αναγκάσει να παραδοθεί λόγω πείνας, ύστερα από πολιορκία στράφηκε στον Πειραιά τον οποίο κατέλαβε και κατέστρεψε, για να αποκλείσει την εισαγωγή τροφίμων.

Οι Βησιγότθοι κατέστρεψαν στον Πειραιά ότι είχε διασωθεί από την μανία του Σύλλα. Ναοί και άλλα κτίρια πυρπολήθηκαν, ενώ τα αγάλματα ακρωτηριάστηκαν.

Το λιοντάρι του Πειραιά αποτέλεσε για χρόνια το σύμβολο της πόλης, ο άγρυπνος φρουρός του λιμανιού, αλλά και σύμβολο της δύναμης και της πνευματικής κυριαρχίας της πολιτείας όπου δέσποζε.

Παραμένει στην ουσία άγνωστη, μέχρι τις μέρες μας, η ακριβής θέση του και μεγάλες είναι οι διαφωνίες που έχουν να κάνουν με την χρονολόγηση του.

Διάφοροι μύθοι που κυκλοφορούσαν σε όλη την περίοδο του Μεσαίωνα, σχετικά με τις δυνάμεις του λιονταριού, δημιουργούσαν μεγάλες εντυπώσεις στους ναυτικούς κύκλους της εποχής, που αρκούσαν ώστε η αρχαία ονομασία του Πειραιά, να χαθεί και να αντικατασταθεί στους χάρτες από το Πόρτο Λεόνε.

Το Λιοντάρι του Πειραιά είχε αποκτήσει τεράστια δημοσιότητα στους ξένους, όχι για την περίτεχνη κατασκευή του ή την αρχαία προέλευση του, αλλά λόγω των μύθων που το περιέβαλλαν.

Σήμερα φυλάσσει την είσοδο του Ναυστάθμου της Βενετίας, αφού το άρπαξε ο Μοροζίνι και το μετέφερε εκεί. Η περίπτωση του Λιονταριού είναι όμοια με τα μάρμαρα του Παρθενώνα, αφού αποτελεί ένα έργο τέχνης που αρπάχτηκε κατά την διάρκεια πολέμου, αυθαίρετα και παράνομα