Η Εκκλησία κάθε μέρα εορτάζει, έχει πανηγύρι. Οι άγιοι μας δείχνουν την δυνατότητα της αληθινής ζωής. Μας δείχνουν ποια είναι η πίστη, να εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον εαυτό του στο Θεό, χωρίς να περιμένει τίποτα απ’ Αυτόν.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής του προφήτου Δανιήλ , των Αγίων τριών παίδων Ανανίου, Αζαρίου και Μισαήλ και του αγίου Διονυσίου Αιγίνης, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, κατά τη διάρκεια της οποίας κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Η αγρυπνία και η ομιλία, που πραγματοποιήθηκαν χωρίς την συμμετοχή πιστών, εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει» και μεταδόθηκαν από το κανάλι του προγράμματος στο YouTube.
Ξεκινώντας την ομιλία του ο π. Γεώργιος, σημείωσε πως μπροστά μας έχουμε το μέγα μυστήριο της ενανθρωπήσεως, που παραμένει πάντοτε μυστήριο στη ζωή του ανθρώπου και τον καλεί να εκκεντριστεί με αυτό, να το ζήσει και να γίνει ισόθεος.
Σε λίγες ημέρες θα εορτάσουμε το γεγονός ότι ο Υιός του Θεού, γίνεται Υιός του ανθρώπου, η αγάπη του Θεού κενώνεται και φτάνει στο να γίνει ο Θεός, άνθρωπος.
Να μπει στην ιστορία του κόσμου και την δική μας πραγματικότητα. Κι έρχεται όχι μόνο μέχρι τη γη, αλλά φτάνει μέχρι τον Άδη. Για να ανασύρει από εκεί τον Αδάμ και να τον επαναφέρει στο αρχέτυπο κάλλος.
«Γι’ αυτό η καρδιά μας, ξεχειλίζει από απέραντη ευγνωμοσύνη στον Τριαδικό μας Θεό, για όλα τα οποία μας επιδαψιλεύει, μέσα από το γεγονός του μυστηρίου που λέγεται Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία είναι πια ο Χριστός μας στην Καινή Διαθήκη, μέσα από εκεί που μπορούμε να τον γευθούμε, να τον ζήσουμε, να τον λάβουμε μέσα μας ως αιώνια τροφή.
Η Εκκλησία είναι ένας τρόπος υπάρξεως του ανθρώπου, για να γίνει από παλαιός άνθρωπος, εν Χριστώ καινός άνθρωπος. Είναι αυτό που μας παραδίδει ο Χριστός με την σάρκωση Του, είναι τα μυστήρια και ο τρόπος μετοχής σε αυτά.»
Δεν νοείται Χριστός έξω από την Εκκλησία, συνέχισε, και εορτή που κόβει τον ομφάλιο λώρο με Αυτόν που τη δημιούργησε.
Η αρχή και το τέλος της ζωής του ανθρώπου είναι ένα πρόσωπο, ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού. Χωρίς τον Λόγο του Θεού, δεν μπορεί παρά να είμαστε νεκροί, ότι και να κάνουμε στη ζωή μας.
Τότε είμαστε αληθινοί άνθρωποι, όταν μπορούμε να συνδεόμαστε δια της Εκκλησίας και των μυστηρίων της, μέσα από την σταυρική και αναστάσιμη αγάπη, πρώτα ο ένας με τον άλλον, γιατί αυτό σημαίνει Εκκλησία, σχέση των μελών του σώματος μεταξύ τους, και όλοι μαζί με την κεφαλή που είναι ο Χριστός.
Η Εκκλησία, είναι ένα εργαστήριο αγιότητος, τόνισε ο π. Γεώργιος, αλλά και μια μήτρα που μας φέρνει συνεχώς τον Χριστό. Κι έτσι, να γίνεται ο άνθρωπος ο έμψυχος ναός, μέσα από τον οποίον γεννάται ο Θεός και σαρκώνεται στον κόσμο, και να γεύεται τις δωρεές του Θεού.
«Έρχεται ο Χριστός να μας οδηγήσει στην αθανασία, που σημαίνει σχέση ζωής μαζί Του. Η μόνη γνώση που μπορεί να μας αποκαλύψει τον Θεό, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η αγάπη.
Ο Θεός είναι αγάπη, όχι όπως την πιστεύουμε εμείς, με συναίσθημα, με εγωκεντρισμό, με επιλογές, με ιδιοτέλειες, αλλά είναι η όντως αληθινή αγάπη που δημιουργεί τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Και δεν φτάνει μόνο σε αυτήν την δημιουργία, αλλά κατεβαίνει μέχρι γης και μέχρις Άδου για το αγαπημένο του πλάσμα, τον άνθρωπο.»
Να κοιτάξουμε το θείο βρέφος λίγο περισσότερο, παρότρυνε ο π. Γεώργιος, όχι με τα μάτια του σώματος, αλλά με τα μάτια της καρδιάς μας. Θα τον δούμε να είναι ντυμένος, όχι με βρεφικά σπάργανα, αλλά με νεκρικά σάβανα. Γιατί ήρθε για να πεθάνει, για να ζήσουμε εμείς.
Η Εκκλησία γίνεται το επίκεντρο και ο τρόπος, μέσα από τον οποίο μπορεί να γεννηθεί ο εν Χριστώ καινός άνθρωπος, ο άγιος. Γι’ αυτό και η Εκκλησία κάθε μέρα εορτάζει, έχει πανηγύρι. Κάθε άγιος είναι η μαρτυρία της σαρκώσεως του Θεού μας, της σταυρώσεως και της αναστάσεως Του, του εφαρμοσμένου ευαγγελίου.
Και αναφέρθηκε στους εορταζόμενους αγίους, που τους έχουμε μπροστά μας, για να μας δώσουν νόημα ζωής, να μας καλέσουν σε μια προετοιμασία για τα Χριστούγεννα, γιατί δεν είναι απροϋπόθετη η συνάντηση μας με τον Θεό.
Οι άγιοι μας δείχνουν την δυνατότητα της αληθινής ζωής. Μας δείχνουν ποια είναι η πίστη, να εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον εαυτό του στο Θεό, χωρίς να περιμένει τίποτα απ’ Αυτόν.
Και οι άγιοι είναι η μεγάλη ευλογία του Θεού, το δώρο Του για την Εκκλησία και για τον κόσμο. Γιατί ένας θνητός άνθρωπος μπορεί να φέρει μέσα του, τον αόρατο, επουράνιο και αχώρητο Θεό.
«Χριστούγεννα σε λίγο και θα είναι με Χριστό ή χωρίς Χριστό; Θα είναι Χριστούγεννα ατομικά; Όταν βρισκόμαστε στο χώρο της Εκκλησίας, είμαστε όλοι μαζί, νιώθουμε τον άλλο σαν αδερφό μας, ή είμαστε αποξενωμένοι απλά σε μια συνάθροιση;
Το φως του Χριστού θα έρχεται πάντοτε ταπεινά να μας καλεί σε συνάντηση. Για να ακολουθήσουμε τον Χριστό, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τον εαυτό μας.
Και θα πρέπει να μάθουμε να Τον αγαπάμε. Και αυτή η αγάπη μας, πάντοτε να περνάει από τον πλησίον. Και η μεγαλύτερη αγάπη είναι η ταπείνωση και η συγγνώμη.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
