Η γνώση, η βίωση της εν Χριστώ ησυχίας, είναι το αποτελεσματικό και το δραστικότερο φάρμακο κατά του άγχους, της αγωνίας και της ανασφάλειας. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη από ψυχική και σωματική ηρεμία.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε το Σάββατο 14 Νοεμβρίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στην οποία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Αρχιμανδρίτης π. Αλέξιος Γιαννιός, προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Παπάγου και Μετοχιάρης της Ιεράς Μονής Αστερίου Υμηττού.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει» και μεταδόθηκαν από το κανάλι του προγράμματος στο YouTube.
Ο π. Αλέξιος στον λόγο του, αναφέρθηκε στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, που περιλαμβάνεται στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο καλός Σαμαρείτης, το πανδοχείο είναι η Εκκλησία, το έλαιο και ο οίνος που έβαλε επιθέματα στις πληγές του χτυπημένου ανθρώπου, είναι το βάπτισμα και η θεία Ευχαριστία, που λαμβάνονται σε αυτό το πανδοχείο και πνευματικό νοσοκομείο.
Και ειδικά αυτήν την περίοδο, που ο λαός του Θεού δοκιμάζεται και στερείται τις ευλογίες που μας παρέχει η Εκκλησία μέσα από τα ιερά μυστήρια, καλούμαστε να ζήσουμε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.
Η Εκκλησία είναι πανδοχείο, αλλά και νοσοκομείο, συνέχισε ο π. Αλέξιος. Όταν πηγαίνουμε σε ένα νοσοκομείο, θα πρέπει πρωτίστως να κατανοήσουμε ότι είμαστε ασθενείς, ότι θα πρέπει να πάρουμε την ιατρική αγωγή και ιδιαίτερα να γευθούμε τα πικρά φάρμακα για να λάβουμε την θεραπεία μας.
«Μία από τις μεθόδους που προτείνει η Εκκλησία, είναι η ησυχία. Αυτήν την περίοδο είμαστε όλοι περιορισμένοι. Θα πρέπει όμως να δούμε πνευματικά τα πράγματα και να μην απογοητευόμαστε. Ο χριστιανός σύμφωνα με τον άγιο Παῒσιο τον Αγιορείτη, είναι ένα εργαστήριο καλών λογισμών.
Και το πικρό το μεταποιεί σε γλυκό. Δεν βλέπει τα πράγματα μόνο από την κακή τους πλευρά, αλλά προσπαθεί να αξιοποιήσει όλα όσα ο Θεός επιτρέπει να βιώσουμε σε αυτόν τον κόσμο.
Και για να επιτρέπει ο Θεός, να ζούμε όλες αυτές τις δυσκολίες των ημερών αυτών, επιτρέπει για να ταπεινωθούμε, για να έρθουμε εις εαυτόν, για να οδηγηθούμε στην μετάνοια, για να χρησιμοποιήσουμε τις ψυχοθεραπευτικές μεθόδους της Εκκλησίας και να φτάσουμε στον αγιασμό και την θέωση.»
Μέσα στην Εκκλησία, τόνισε ο π. Αλέξιος, δεν κάνουμε τίποτε άλλο, από το να εργαζόμαστε τις αρετές και να κάνουμε έναν συνεχή αγώνα κατά των παθών.
Η ησυχία είναι μία μεγάλη αρετή, που δεν είναι μόνο για τους μοναχούς. Οι ησυχαστές δεν είναι μόνο στις ερήμους ή τα ιερά μοναστήρια. Αλλά μπορεί κανείς να είναι ησυχαστής και μέσα στο σπίτι του.
Δυστυχώς σήμερα ο άνθρωπος είναι πολύ μακριά από αυτήν την αρετή, είναι μέσα στις ταραχές του κόσμου, παρατήρησε. Οι βιοτικές εργασίες κατατρώγουν τον χρόνο μας και δεν έχουμε την πολυτέλεια να βιώσουμε τις αρετές και να έχουμε την θέληση και τον πόθο να τις αποκτήσουμε.
Ο ησυχασμός στον ορθόδοξο χώρο δεν είναι ονειροφαντασία, αλλά πνευματικός τρόπος ζωής και τελειώσεως. Μας καλεί σε μία αργία, να σχολάσουμε από όλα τα κοσμικά, τα γήινα που ασχολείται ο άνθρωπος και να γνωρίσουμε τον Θεό. Να εισερχόμαστε στην ψυχή μας δια της ιεράς ησυχίας.
Ένα μήνυμα που μπορεί να προσφέρει σήμερα η Ορθοδοξία στον κουρασμένο, αλλά και απογοητευμένο από όλους και από όλα κόσμο, είναι το μήνυμα της ησυχίας.
Η γνώση, η βίωση της εν Χριστώ ησυχίας, είναι το αποτελεσματικό και το δραστικότερο φάρμακο κατά του άγχους, της αγωνίας και της ανασφάλειας. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη από ψυχική και σωματική ηρεμία.
Μας κακοφαίνεται αυτήν την περίοδο, παρατήρησε ο π. Αλέξιος, που μας απαγόρευσαν να βγαίνουμε από το σπίτι μας. Μας κουράζει το σπίτι μας, να καθίσουμε στο δωμάτιο μας να μελετήσουμε, να προσευχηθούμε, να ακούσουμε λίγη μουσική.
Μας φαίνονται δύσκολα γιατί ο διάβολος μας έχει κάνει να έχουμε μια εξωστρέφεια, να παρατηρούμε στο μικροσκόπιο, όχι τον εαυτό μας, εξετάζοντας τα δικά μας λάθη και πάθη, αλλά τους άλλους, να τους σχολιάζουμε και να τους καταδικάζουμε.
«Με πνευματικό φιλότιμο, ας προσπαθήσουμε αυτόν τον πειρασμό, να τον μεταποιήσουμε σε μια πνευματική εργασία. Αυτήν την απαγόρευση, που μας φαίνεται βουνό, να την μεταποιήσουμε σε ιερά ησυχία.
Ας καθίσουμε στο δωμάτιο μας κι εκεί, ας συμφιλιωθούμε πρωτίστως με τον Θεό. Να πάρουμε παραδείγματα για την δική μας πορεία, ανθρώπους που έζησαν σ’ αυτήν την ζωή, αλλά από τον πόθο που είχαν να ενωθούν αγαπητικά με τον δεσπότη Χριστό, αξιώθηκαν να γίνουν επίγειοι άγγελοι και ουράνιοι άνθρωποι και να χαίρονται και να προγεύονται την μακαριότητα του παραδείσου.
Σαν χριστιανοί δεν έχουμε να φοβηθούμε την ασθένεια, ούτε και αυτόν τον θάνατο, αλλά τον διάβολο και την αμαρτία. Να μετανοούμε καθημερινά και να ζητάμε το έλεος του Κυρίου.»
