Το Ευαγγέλιο είναι ο μόνος σύγχρονος, επίκαιρος, καταπληκτικός λόγος, που ανατρέπει όλα τα δεδομένα του κόσμου της φθοράς, που μας χαρίζει διέξοδα στα αδιέξοδα. Εάν δεν μετανοήσει ο κόσμος, απολαμβάνει τα έργα του. Και έργο του, είναι η αρρώστια και ο θάνατος.
Στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στην Α’ θεία Λειτουργία, ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, την Κυριακή 4 Οκτωβρίου.
Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, εψάλη από τον Σεβασμιώτατο, επιμνημόσυνη δέηση για τα 171 χρόνια από τον θάνατο του ήρωα του 1821, Στρατηγού Νικηταρά.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του, αναφέρθηκε στο πλέον ρηξικέλευθο, ουσιώδες και χρηστικό παράγγελμα που ακούστηκε ποτέ, στην ανθρώπινη ιστορία.
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός προσφέρει τον οδικό χάρτη για την ανθρώπινη συμβίωση, για την κατάλυση όλων των δραματικών καταστάσεων που βιώνει χιλιάδες χρόνια ο κόσμος.
«Εάν αυτό το πρόταγμα το θέταμε εμείς οι άνθρωποι ως γνώμονα της ζωής μας, δεν θα υπήρχαν δικαστήρια, ποινικοί νόμοι, φυλακές, διεθνείς οργανισμοί που παίζεται το βρώμικο σκάκι της υποδουλώσεως των μικρών και ανυπεράσπιστων λαών, ούτε η ανάγκη για την επίλυση θεμάτων.
Όλοι θα υπακούαμε σε αυτήν την αρχή που προσφέρει ο Κύριος μας: «Αυτό που θες εσύ για τον εαυτό σου, να σου προσφέρουν οι συνάνθρωποί σου, κάνε το κι εσύ σ’ εκείνους».»
Να λοιπόν η λύση όλων των προβλημάτων, τόνισε ο Σεβασμιώτατος. Να η θεραπεία του κοινωνικού και παγκόσμιου κακού. Να το πρόταγμα που ανατρέπει όλες τις κατασκευές της ανθρώπινης σκέψης, αντίληψης και πεποίθησης.
Αλλά ο Χριστός σήμερα, μας δείχνει κι έναν άλλον δρόμο, πολύ πιο υψηλής ποιότητας και αληθείας. Μας χαρίζει το οδοδιάγραμμα, για να γίνουμε όπως πρέπει να γίνουμε. Τέκνα Θεού φωτοφόρα.
Γιατί δεν έχουμε έρθει στη γη, δεν έχουμε πλουτιστεί με τόση ζωή και ομορφιά, με ελεύθερη σκέψη και προαίρεση, με λογική και συναίσθημα, για να ζήσουμε απλώς κάποια γήινα χρόνια και να σβήσουμε.
Αλλά έχουμε έρθει στον κόσμο, με όλα αυτά τα δώρα του Θεού, το κατ’ εικόνα δηλαδή, για να τα αξιοποιήσουμε ελεύθερα και αγαπητικά και να φθάσουμε στο καθ’ ομοίωση.
Και στο καθ’ ομοίωση φθάνουμε με τον τρόπο που προσφέρει σήμερα ο Κύριος. Μας παρουσιάζει την πραγματικότητα των θεωμένων και εκείνων που επιθυμούν να φθάσουν στον Κύριο.
«Και ο μοναδικός δρόμος, που φαίνεται σκληρός και δύσκολος στα μάτια μας, γιατί είμαστε πνευματικά αμύητοι και άγευστοι, είναι «αγαπάτε τους εχθρούς ημών».
Το να αγαπήσεις εκείνον ο οποίος σε μισεί, εργάζεται για την καταστροφή σου, δεν έρχεται σε αντίθεση με το αίσθημα της δικαιοσύνης; Δεν είναι κάτι που ανατρέπει την λογική μας;»
Η απάντηση σε αυτό το μεγάλο ερώτημα και δίλημμα, που είναι υπαρξιακής δυνάμεως, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, είναι ότι καλούμαστε να αγαπούμε τους εχθρούς μας, γιατί ο Κύριος είναι χρηστός και επιεικής «επί τους αχαρίστους και πονηρούς».
Αυτό το πρόταγμα μας δείχνει έναν δρόμο ανατροπής, αλλά και ουσιώδους αληθείας. Γιατί όλοι απολαμβάνουμε την αγάπη του Θεού, καλοί και κακοί, δίκαιοι και άδικοι. Κι όμως για όλους υπάρχει η απερινόητη αγάπη του Πατέρα, που δεν ξεχωρίζει τα παιδιά Του.
Έτσι και μόνον έτσι φθάνουμε σε Εκείνον και γινόμαστε ομοηθείς προς τον Θεό, να έχουμε το ίδιο ήθος που έχει ο Κύριος.
Αυτός είναι ο τρόπος για να γίνουμε άγιοι, τόνισε ο Σεβασμιώτατος. Και καλούμαστε να γίνουμε άγιοι, γιατί όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος στην περικοπή της ημέρας, εμείς είμαστε οι ζωντανοί ναοί του Θεού, μέσα σε εμάς πραγματώνεται το μυστήριο της κοινωνίας του ουρανού με τη γη.
Το σώμα μας φιλοξενεί το ναό του Θεού, που είναι η ψυχή μας. Και μέσα στην καρδιά και την ύπαρξη μας κατέρχεται ο Τριαδικός Θεός και γινόμαστε ναός του Θεού του ζώντος.
Και ολοκληρώνοντας την ομιλία του, είπε:
«Και ο καθένας από εμάς είναι ιερέας του δικού του ναού και καλείται να τελεσιουργεί τα μυστήρια της θείας αγάπης και της θείας κοινωνίας. Και για να το επιτύχει, πρέπει να έχει το αυτό ήθος με τον Θεό, τηρώντας τις εντολές Του.
Το Ευαγγέλιο είναι ο μόνος σύγχρονος, επίκαιρος, καταπληκτικός λόγος, που ανατρέπει όλα τα δεδομένα του κόσμου της φθοράς, που μας χαρίζει διέξοδα στα αδιέξοδα.
Εάν δεν μετανοήσει ο κόσμος, απολαμβάνει τα έργα του. Και έργο του, είναι η αρρώστια και ο θάνατος.»
