Εάν υπηρέτησα κάποιες αξίες με συνέπεια και εντιμότητα σε όλη μου την ζωή, τις βάσεις του χαρακτήρα που διαμόρφωσα και της προσέγγισης της ζωής, τις οφείλω στην χριστιανική αγωγή που μου παρείχε η μητέρα μου και ο παππούς μου ο δάσκαλος.
Τον επιφανή Δημοσιογράφο Ιωάννη Μαρίνο, τον μακροβιότερο Εκδότη – Διευθυντή του οικονομικού – πολιτικού περιοδικού Οικονομικός Ταχυδρόμος και πρώην Ευρωβουλευτή, τίμησε το πρόγραμμα «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Η τιμητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.
Για τον τιμώμενο μίλησαν, ο κ. Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, Δημοσιογράφος, Οικονομολόγος αναλυτής, Επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, ο κ. Γεώργιος Μπήτρος, Ομότιμος Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο κ. Δημήτρης Καπράνος, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας, αρθρογράφος της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ, μακροβιότερος Διευθυντής του Ρ/Σ «Κανάλι 1» του Δήμου Πειραιά.
Ένα χαρακτηριστικό του Γιάννη Μαρίνου, που τόνισαν οι ομιλητές και που πραγματικά εντυπωσιάζει, είναι καταρχήν η ευγένεια του, ένα χαρακτηριστικό που στον δημοσιογραφικό χώρο δεν είναι τόσο συνηθισμένο.
Ακόμη το γεγονός πως είχε την μεταδοτική ευχέρεια στο πως εξέφραζε αυτά που ήθελε να πει και το γράψιμο του ήταν άμεσο και απλό.
Δεν ήταν ο δάσκαλος που υποδείκνυε, αλλά ήταν ο άνθρωπος που έδινε με λόγια απλά να καταλάβει κάποιος και να ακολουθήσει ή να διαφωνήσει μαζί του.
Ο κ. Μαρίνος με τον τρόπο που αντιμετώπιζε τους δημοσιογράφους, τους «υποχρέωνε» να γράψουν καλά, να παιδεύσουν το χειρόγραφο τους, να είναι σαφείς και να μην χρειαστεί να το διαβάσει δεύτερη φορά.
Στη συνέχεια, περιέγραψαν κάποια βασικά στοιχεία. Το πρώτο ήταν ο Γιάννης Μαρίνος, ο άνθρωπος και ο δημοσιογράφος, το δεύτερο στοιχείο ήταν η πολιτική του ως διευθυντής του Οικονομικού Ταχυδρόμου.
Ο Γιάννης Μαρίνος διακρίνεται για τον βαθύτατο ανθρωπισμό του. Αυτός ο ανθρωπισμός του τον έκανε εκ των πραγμάτων, υπέρμαχο της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανθρωπιστικής κουλτούρας, αλλά και της άρνησης να υποταχθεί σε εξτρεμιστικές αντιλήψεις και πολιτικές.
Ο Οικονομικός Ταχυδρόμος, όπως παρατήρησαν οι ομιλητές, από το 1974 και με πρωτοβουλία του διευθυντή του, τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας και δικαιώνεται από πολλές πλευρές.
Για μία μακρά περίοδο, ήταν το μοναδικό έντυπο στην Ελλάδα που ανήκε σε επίσημο δημοσιογραφικό οργανισμό, που καταδίκαζε απερίφραστα όλους τους ολοκληρωτισμούς.
Ο Γιάννης Μαρίνος εγκατέλειψε τα διευθυντικά του καθήκοντα το φθινόπωρο του 1996, συνέχισε όμως να είναι σύμβουλος του Οικονομικού Ταχυδρόμου.
Τόσο ο ίδιος, όσο και το περιοδικό και οι περισσότεροι συνεργάτες του, ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων, είχαν ξεκάθαρες αρχές, πάνω σε ορισμένα θέματα, τις οποίες και σεβάστηκαν.
Ο Οικονομικός Ταχυδρόμος παρακολουθούσε τις διεθνείς τάσεις, με επίκεντρο πάντοτε την διεθνή οικονομία και την πρωτοποριακή πρακτική, κάλυπτε δε συχνά και τα νέα ρεύματα του χώρου των οικονομικών και κοινωνικών επιστημών.
Και ακόμη παρατήρησαν, ότι αξίζει κάθε έπαινος στον Γιάννη Μαρίνο, αφού μέχρι σήμερα μένει θαλερός στις επάλξεις των φιλελεύθερων ιδεών και μάχεται για μια ευημερούσα Ελλάδα, με ανοιχτές ανταγωνιστικές αγορές και μια δημοκρατία βασιζόμενη σε ένα μικρό επιτελικό κράτος με έμφαση στο κοινό καλό και όχι στα συμφέροντα οργανωμένων μειοψηφιών.
Η παρουσίαση των ομιλητών περιελάμβανε αναλυτική αναφορά στα γεγονότα που σημάδεψαν την οικονομική ζωή της χώρας τις τελευταίες τέσσερεις δεκαετίες, και οδήγησαν στην πτώχευση της, αναφορικά και με την αρθρογραφία και τις θέσεις του Οικονομικού Ταχυδρόμου.
Μάλιστα τόνισαν με έμφαση, πως ότι μας συνέβη, δεν έγινε τυχαία, αλλά ήταν σχεδιασμένο. Αναφέρθηκαν σχετικά στην ίδρυση της Σοσιαλιστικής Ένωσης Ελλάδας, το 1944, που είχε στους κόλπους της ηγετικές προσωπικότητες.
Όλες οι πολιτικές από τότε, πήραν την κατεύθυνση των ιδεών που είχαν καταθέσει κυρίως τα μέλη της Ένωσης. Η επιρροή τους στην πολιτική και την οικονομία της χώρας, εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη μέχρι σήμερα.
Λαμβάνοντας τον λόγο ο κ. Μαρίνος, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην υπόλοιπη δημοσιογραφική του πορεία μέχρι και σήμερα, πέραν την ανάπτυξης και της εξέλιξης του Οικονομικού Ταχυδρόμου τις δεκαετίες που τον διηύθυνε.
Το αποτέλεσμα του Οικονομικού Ταχυδρόμου ήταν συλλογική προσπάθεια, τόνισε, παρά το γεγονός ότι εκείνος έδινε την κατεύθυνση και είχε την διευθυντική πυγμή.
Προσπαθούσε να πείσει και απαιτούσε ότι έγγραφαν οι συντάκτες να είναι ακριβές. Δεν δεχόταν την παραποίηση των γεγονότων, σε καμία περίπτωση και από οποιαδήποτε πλευρά.
Στον Οικονομικό Ταχυδρόμο υπήρχε απόλυτη ελευθερία εκφράσεως στην εκτέλεση του δημοσιογραφικού έργου όλων των συνεργατών του, χωρίς ο ίδιος να παρεμβαίνει ποτέ ή να περικόπτει κάτι ή να υποδεικνύει τίποτα. Συμβουλευτικά μόνο έκανε παρατηρήσεις.
Το κέντρο βάρους που έριχνε στο περιοδικό, ήταν «όχι υπερδανεισμός». Ο υπερδανεισμός ό οποίος με ευθύνη του κράτους πραγματοποιήθηκε, οδήγησε στην χρεοκοπία της Ελλάδας, παρατήρησε.
Για να συνεχίσει ότι δεν είναι βέβαιο ότι έχουμε ξεφύγει από τους κινδύνους. Τα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μείωσαν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Αυτή τη στιγμή η χώρα είναι υπερχρεωμένη, έχοντας το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος μετά την Βενεζουέλα παγκοσμίως, που φτάνει τα 354 δισεκατομμύρια ευρώ που χρωστάει και πρέπει κάποια στιγμή να εξοφλήσει.
Και με συγκίνηση έκλεισε τον λόγο του, σημειώνοντας:
«Εάν υπηρέτησα κάποιες αξίες με συνέπεια και εντιμότητα σε όλη μου την ζωή, τις βάσεις του χαρακτήρα που διαμόρφωσα και της προσέγγισης της ζωής, τις οφείλω στην χριστιανική αγωγή που μου παρείχε η μητέρα μου και ο παππούς μου ο δάσκαλος.
Τους οφείλω αυτήν την καλή εκκίνηση στη ζωή μου, την οποία με σεβασμό διατήρησα μέχρι σήμερα.»
