ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
(ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ)
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019
Διδάσκων: κ. Δημήτρης Κοντοδήμος
ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ
Ο θεμελιωτής της μεθόδου του θεάτρου αποστασιοποίησης είναι ο Μπέρτολτ Μπρέχτ
Πίστευε ότι καταργώντας την θεατρική αυταπάτη παύει το κοινό να έχει συγκινησιακή συμμετοχή έτσι αποκτά κριτική σκέψη απέναντι στο περιεχόμενο και στην δημιουργία της παράστασης.
Ο Μπρέχτ με το θέατρο της αποστασιοποίησης χάραξε έναν καινούργιο δρόμο στην εξέλιξη και στην πορεία του θεάτρου. Ο ηθοποιός παύει να ταυτίζεται με το ρόλο του αλλά αντί αυτού είναι αποστασιοποιημένος από αυτόν διεκπεραιώνοντας έτσι την υποκριτική του υπόσταση καθαρά τεχνικά. Η μέθοδος αυτή είναι εντελώς αντίθετη από την μέθοδο του Στανισλάβσκι.
Η σύνθεση των δύο μεθόδων (Στανισλάβσκι – Μπρέχτ) δίνει μια ολοκληρωμένη πια υποκριτική υπόσταση στο σύγχρονο θέατρο.
Το θέατρο του παραλόγου βασίζεται στην παραδοχή ότι η ανθρώπινη ζωή και η ανθρώπινη προσπάθεια είναι κάτι παράλογο και πώς η γλώσσα ως μέσον επικοινωνίας είναι τόσο ανεπαρκής ώστε η μόνη ανθρώπινη διαφυγή είναι το γέλιο.
Ο θεμελιωτής του θεάτρου του παραλόγου είναι ο Σάμιουελ Μπέκετ.
Οι δεύτερες σκέψεις που αναπτύσσονται στο μυαλό του ανθρώπου δεν εμφανίζονται ποτέ με μια φυσιολογική ροή αλλά με πτυχές που δημιουργούνται σε παράλογη διάσταση .
Ένας ακόμα μεγάλος συγγραφέας αυτού του είδους είναι ο Ιονέσκο με έργα όπως «Η φαλακρή τραγουδίστρια »., και το «μάθημα με τις καρέκλες».
Ένα άλλο είδος που αναπτύσσεται μαζί με αυτά είναι και το θέατρο της σκληρότητας συνδέεται αποκλειστικά με το κίνημα του σουρεαλισμού και ξεπηδάει από την ανθρώπινη ανάγκη να ξεφύγει ο άνθρωπος από τα κοινωνικά δεσμά που τον πνίγουν.
Και τα τρία αυτά είδη έχουν σύνδεση με το ψυχολογικό θέατρο πού αναπτύσσει τις διαπροσωπικές σχέσεις με ψυχαναλυτική διαδικασία.
