ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
(ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ)
Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2019
Διδάσκων: κ. Δημήτρης Κοντοδήμος
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ -COMMEDIA DE LARTE
Το μεσαιωνικό λειτουργικό δράμα φτάνει στο τέλος του ειδικά μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους το 1453. Η Ευρώπη μπαίνει σε μια άλλη τεχνοτροπία που πλέον στηρίζεται στην Αναγέννηση.
Η Αναγέννηση μητέρα της εξέλιξης στην σκηνογραφία – στην αρχιτεκτονική – στην ζωγραφική. Το θέατρο αναζωπυρώνεται μέσω των δυναμικών σκηνικών – των επιβλητικών κτισμάτων – των ζωγραφικών παραστάσεων και λιγότερο μέσω του διαλόγου. Επίσης αναπτύσσεται η όπερα και το μπαλέτο.
Εκτός από το ακαδημαϊκό θέατρο αναπτύσσεται και η commedia del arte ένα άλλο είδος θεάτρου που στηρίζεται στον ηθοποιό και στην κίνησή του και όχι στον Συγγραφέα. Ήταν δηλαδή καθαρά αυτοσχεδιαστικό.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ που χρησιμοποιούσαν στην commedia del arte είναι ο ερωτεύσιμος νέος – οι γέρο πατεράδες – καυχησιάρηδες στρατιώτες και οι zanni (κωμικοί υπηρέτες).
O ηθοποιός ταυτιζόταν αποκλειστικά με τον ρόλο του και με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα τον οποίο απέδιδε και στην καθημερινή του ζωή. Τα αντίστοιχα ονόματα για τους χαρακτήρες των έργων ήταν:
Έμπιστη υπηρέτριαΡοζέτα η Κολομπίνα
Γέρο πατεράδεςΠανταλόνε
Καυχησιάρης στρατιώτηςΚαπιτάνο
Κωμικοί δούλοι /υπηρέτες Αρλεκίνοι
Η ανάπτυξη του αυτοσχεδιασμού μέσα από το θέατρο της commedia έβαλε τα θεμέλια για την ανάπτυξη της κινησιολογίας στο μετέπειτα θέατρο. Μεγάλοι κωμικοί συγγραφείς όπως ο Γκολντόνι και ο Μολιέρος χρησιμοποίησαν ατόφια την κινησιολογία της commedia για να αναπτύξουν τα έργα τους. Η δομή του αυτοσχεδιαστικού θεάτρου βοήθησε στην ανάπτυξη της τέχνης του ηθοποιού στα μεταγενέστερα χρόνια.
