ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
(ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ)
Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019
Διδάσκων: κ. Δημήτρης Κοντοδήμος
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Θέατρο έχουμε για πρώτη φορά με την δημιουργία διαλόγου ανάμεσα στον κορυφαίο του χορού Θέσπη και στους χορευτές.
Οι βασικές αρχές για να υπάρχει θέατρο από τον μεγάλο φιλόσοφο Αριστοτέλη.. «Θέατρο υφίσταται όταν υπάρχουν ηθοποιοί – Όταν υπάρχει δράση ανάμεσα στους ηθοποιούς δηλαδή Δράση – και Όταν υπάρχουν θεατές».
Η τέχνη του Θεάτρου είναι λειτούργημα και προσδιορίζεται από την Διονυσιακή κάθαρση.
Κάθε ηθοποιός ως λειτουργός δεν έχει δικαίωμα να συμμετάσχει στην τελετουργία του θεάτρου αν δεν έχει καθαγιαστεί ο ίδιος μέσω τεχνικών των Διονυσιακών τελετών στην αρχαία Ελλάδα.
Η παρουσία του θείου στην πνευματικότητα του θεάτρου είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι προϋπήρχε στα προχριστιανικά χρόνια.
Το θέατρο σαν υγιής προβληματισμός για την απόκτηση ουσιαστικής κρίσης στην σκέψη των ανθρώπων θεμελίωσε τις βασικές αρχές της εξελικτικής του πορείας από τα ρωμαϊκά χρόνια μέχρι και το ψυχόδραμα Τσέχοφ – Στανισλάβσκι – Ίψεν.
Η λανθασμένη οπτική του μοντερνισμού, η παραβίαση των κειμένων και η λάθος ανάπτυξη των ουσιαστικών πτυχών επιφέρει λανθασμένο προβληματισμό στους θεατές.
Το αρχαίο θέατρο σαν πηγή πνευματισμού συνέβαλε ουσιαστικά στην μετέπειτα εξέλιξη της θεατρικής τέχνης και της ανθρώπινης ζωής.
