Ομιλία με θέμα: «Ο άνθρωπος της Πεντηκοστής»,πραγματοποίησε ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βασιλάκος,Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία», στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου.
Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του πνευματικού ανθρώπου, εκείνου που αγαπά τον Χριστό και αγωνίζεται; Με αυτό το ερώτημα ξεκίνησε το λόγο του ο π. Σπυρίδων, στην προσέγγιση του θέματος της ομιλίας.
Ο αγωνιστής της πίστεως, ο σπουδαστής του Ευαγγελίου, έχει τα χαρακτηριστικά της γέννησης, της βάπτισης, της μεταμόρφωσης, της σταύρωσης, της ανάστασης, απάντησε. Έχει τα χαρακτηριστικά της Πεντηκοστής.
Αυτά τα πνευματικά χαρακτηριστικά μπορεί να συλλέξει ένας αγιογράφος, για να μας δώσει τα σημάδια της ψυχής του ανθρώπου αυτού.
Συνεχίζοντας σημείωσε πως κάθε τι που έκανε και που έδωσε ο Χριστός είναι μία θεραπεία και μία αποκατάσταση του ανθρώπου. Και τόνισε:
«Τι σημαίνει Παράκλητος; Σημαίνει παρηγορητής, εκείνος ο οποίος παρηγορεί έναν άνθρωπο απαρηγόρητο. Ο άνθρωπος είναι απαρηγόρητος λόγω της πτώσης του.
Πώς να παρηγορηθεί ένας άνθρωπος ο οποίος δημιουργείται, είναι εικόνα Θεού και τοποθετείται μέσα στη χάρη του Θεού, μέσα στο φως της αγάπης του Δημιουργού, μέσα στην πηγή της ζωής. Κι όταν αυτός ο άνθρωπος ξαφνικά πέφτει από την ζωή στον θάνατο, από την ευχαριστία και την δοξολογία στην αχαριστία, τότε ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, παρά απαρηγόρητος.»
Γιατί ο θάνατος, η διάσπαση, η διάσταση, η απόσταση που δημιουργείται από τον Θεό στον άνθρωπο είναι εκείνη που κάνει την κατάσταση στην ψυχή του ανθρώπου, απαρηγόρητη. Ο άνθρωπος πέφτοντας χάνει την κοινωνία και βρίσκεται μέσα σε μία απαρηγόρητη μοναξιά.
Μόνος ο άνθρωπος, βυθισμένος μέσα στη φρίκη και την βαρβαρότητα του θανάτου, έρχεται και πάλι ο Θεός για να του δώσει αυτό που έχασε.
Για την μοναξιά στην οποία αυτοκαταδικαστήκαμε, συνέχισε ο π. Σπυρίδων, ο Χριστός μας δίνει κοινωνία, θεία κοινωνία. Και γι’ αυτήν την απαρηγόρητη κατάσταση μέσα στην οποία βρεθήκαμε, ο Θεός έρχεται και δίνει τον Παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιο. Είναι το μόνο που μπορεί να παρηγορήσει βαθειά και αληθινά τον άνθρωπο.
Ακολούθως, προσέγγισε το θέμα του, χρησιμοποιώντας ως οδηγό, τα ιερά εικονίσματα της Εκκλησίας μας, που έχουν ένα απίστευτο βάθος.
«Μην πιστέψουμε ποτέ ότι ένα εικόνισμα έρχεται να αποτυπώσει απλά ένα ιστορικό γεγονός το οποίο κάποτε έγινε. Ότι είναι μία φωτογραφία του Μυστικού Δείπνου, της Σταύρωσης ή της Πεντηκοστής.
Το ιερό εικόνισμα είναι ολοζώντανο κι έχει άμεση σχέση με τη ζωή μας. Είναι ένας καθρέφτης μέσα στον οποίο βλέπουμε την ζωή μας και μέσα από τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση μας και βλέπουμε και ελπίζουμε το πώς αυτή η κατάσταση μπορεί να θεραπευθεί.
Έτσι, τα εικονίσματα είναι ένα παράθυρο το οποίο θα ανοίξει και θα δούμε την κατάσταση μας στην ψυχή μας. Αλλά θα μπορέσουμε να δούμε και την αγάπη, το έλεος και τη χάρη του Θεού. Την αρρώστια μας και την θεραπεία μας, τον θάνατο μας και την ανάσταση μας, τον τάφο μας και τον ουρανό μας, τη κόλαση μας και το παράδεισο μας.»
Στο ιερό εικόνισμα της Πεντηκοστής βρίσκονται οι άγιοι Απόστολοι με τις φλόγες πάνω από τα κεφάλια τους, το Πνεύμα το Άγιο. Βλέπουμε στο γεγονός της Πεντηκοστής μια απεραντοσύνη, μια ελευθερία, ένα φως.
Και χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της εικόνας, παρατήρησε πως δεν αξίζει το στεφάνωμα του εγωισμού, αλλά εκείνο που αξίζει είναι το στεφάνωμα από τον Χριστό. Ο εγωισμός κάνει αφαίμαξη πνευματική στην ψυχή. Κι όταν ένας οργανισμός χάνει αίμα, αδυνατίζει. Το αίμα της ψυχής είναι το πνεύμα.
Όταν ο άνθρωπος μετανοεί, τόνισε, ξανανιώνει, ομορφαίνει και δυναμώνει. Ο γερασμένος άνθρωπος, είναι εκείνος που αφέθηκε στον εγωισμό, που αφήνει τον εγωισμό και την αμαρτία να κάνουν την αφαίμαξη του πνεύματος του. Ζει μέσα στο σκοτάδι και είναι φυλακισμένος στην ίδια του την κατάσταση. Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, παρά απαρηγόρητος.
«Ο εγωισμός, είναι πολύ μικρός χώρος. Εκεί χρειάζεται ένα άλμα. Μπορείς να βγεις από τον μικρό, στενό και απαράκλητο χώρο του εγωισμού σου, για να απολαύσεις και να κοινωνήσεις την ελευθερία και την χάρη της Πεντηκοστής;
Ο Παράκλητος είναι εκείνος ο οποίος μας προσκαλεί στην ελευθερία. Ένα μεγάλο άλμα, μια κλωτσιά σε αυτόν τον ψεύτικο κόσμο είναι η ταπείνωση.»
Δεν αλλάζουν τα πράγματα με άλλο τρόπο, δεν θα γίνουν ποτέ αλλαγές χωρίς Χριστό και χωρίς να γίνει αυτό το άλμα.
Τον Χριστό τον πλησιάζουν εκείνοι που τελικά κάνουν το άλμα τους, γιατί ταπεινώνονται, εξομολογούνται, ανοίγονται, αφήνονται, πιστεύουν, αγαπούν τον Χριστό.
Η ταπείνωση είναι η αλήθεια μας, ουσιαστικά, σημείωσε ο ομιλητής. Όσο τραγική, σκοτεινή κι οδυνηρή κι αν είναι, η αλήθεια είναι αλήθεια κι έχει δύναμη. Μόνο αυτή μπορεί να σε κάνει να βγεις από την πλάνη σου, την ψευδαίσθησή σου, τον εγωισμό σου, από την αμαρτία σου.
Υπάρχει και το άλμα της αγάπης. Υπάρχει το συναίσθημα, αλλά καταλαμβάνει έναν πολύ μικρό χώρο στην ύπαρξη μας και τη ζωή μας. Το συναίσθημα από τη μια στιγμή στην άλλη, μεταβάλλεται. Δεν είναι αγάπη πραγματική κι αληθινή.
Η αγάπη είναι το ύψος του σταυρού που ανεβαίνει ο άνθρωπος όταν προσπαθεί κι αγωνίζεται να ζήσει το Ευαγγέλιο. Αυτή η αγάπη καταλαμβάνει όλη την ύπαρξη, επηρεάζει τα πάντα μέσα στον άνθρωπο.
«Ο πρώτος που έκανε το άλμα προς τον άνθρωπο κι έμαθε τον άνθρωπο πως θα γίνει πρωταθλητής της Πεντηκοστής, είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Η Πεντηκοστή είναι το γεγονός που μπορεί να μας αποκαλύψει τι μας αποδυναμώνει, τι μας θλίβει και τι μας αφήνει απαρηγόρητους. Κι όταν αυτό αποκαλυφθεί τότε θα ταπεινωθούμε, θα λατρεύσουμε τον Χριστό, θα αγαπήσουμε τον αδελφό και θα σπάσουμε οτιδήποτε ψεύτικο, για να βγούμε σε αυτήν την ελευθερία της αγάπης και της αλήθεια του Χριστού».
