Η επικοινωνία ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά να είναι υγιής. Οι γονείς να ακούν, να συζητούν, να νιώθουν ασφάλεια τα παιδιά. Να είναι διακριτικοί, να συμπεριφέρονται σε κάθε λάθος συμπεριφορά του παιδιού με αγάπη. Όσες φορές και να πέσει το παιδί, ο γονέας είναι εκεί για να το βοηθήσει να σηκωθεί
Μια ακόμη πολύ χρήσιμη συζήτηση, αφιερωμένη κυρίως στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου, στα πλαίσια του προγράμματο «Ενορία εν δράσει».
Το θέμα της συζήτησης ήταν «Ας ακούσουμε τα παιδιά μας, κάτι έχουν να μας πουν…» και συνδιοργανώθηκε από τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Πειραιώς και τον Σύνδεσμο Επιστημόνων Πειραιώς.
Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» και συμμετείχαν η κα Μερόπη Σπυροπούλου, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, η κα Κέλλυ Κούβαρη, Διευθύντρια του Γυμνασίου της «Πειραϊκής Εκκλησίας» και η κα Σταυρούλα Ζώρζου, Οδοντίατρος, συγγραφέας.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η κα Μαρία Μενενάκου, Πρόεδρος του Οδοντιατρικού Συλλόγου Πειραιώς.
Μερόπη Σπυροπούλου
Η γνωστή και καταξιωμένη πανεπιστημιακός και συγγραφέας κα Σπυροπούλου, μίλησε για τα προβλήματα που παρουσιάζει το παιδί όσο είναι μέσα στην οικογένεια.
Στις δύσκολες περιόδους της ζωής των παιδιών, που αρχίζουν κυρίως με την εφηβεία, πολλές φορές οι γονείς σχεδόν δεν μπορούν να κουβεντιάσουν με τα παιδιά. Σαν να υψώνεται ένας τοίχος ανάμεσά τους, υπογράμμισε.
Και τι προτείνει η ίδια;
«Σε αυτές τις περιπτώσεις ίσως είναι πολύ βοηθητικό να γράφουν σε ένα κομμάτι χαρτί οι γονείς, αυτό που νιώθουν για τα παιδιά και δεν μπορούν να τους το πουν προφορικά. Κι αυτό το σημείωμα να το βάζουμε κάτω από το μαξιλάρι τους, να το βρουν μόνα τους σε μια ώρα ήσυχη. Και ίσως αυτό να τους πει μερικά πράγματα.»
Αν θέλουν να βοηθήσουν οι γονείς, συνέχισε, πρέπει να μάθουν να ακούν. Πολλές φορές οι γονείς νομίζουν ότι με υλικές προσφορές κάνουν το καθήκον τους.
Το παιδί τα αξιολογεί διαφορετικά όμως τα πράγματα. Δεν είναι πάντα το υλικό αγαθό που του δίνει χαρά και ευτυχία.
Στη συνέχεια η κα Σπυροπούλου ανέφερε κάποιες ιστορίες – περιστατικά που αφορούν κυρίως τον ρόλο του πατέρα στην οικογένεια, δεδομένου ότι δεν γίνεται συχνά λόγος γι’ αυτό, και έκλεισε την ομιλία της.
Κέλλυ Κούβαρη
Η κα Κούβαρη, ως εκπαιδευτικός, μίλησε κυρίως για το παιδί και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο σχολικό περιβάλλον.
Οι γονείς κάνουν πολύ μεγάλο αγώνα για να προσφέρουν στα παιδιά τους τα καλύτερα, τόνισε. Τώρα όμως με την κρίση που έχουν περιοριστεί κάποια πράγματα και τώρα που έφυγαν τα υλικά αγαθά από το προσκήνιο και φάνηκε πόσο σαθρό ήταν το υπόβαθρο, έχουν αρχίσει όλοι να αναρωτιούνται για ποιο λόγο, τις λίγες ώρες που είναι το παιδί στο σπίτι, είναι μπροστά σε έναν υπολογιστή.
Τα προβλήματα ψυχικής υγείας, δηλαδή προβλήματα συμπεριφοράς ή συναισθήματος των παιδιών, έχουν απόλυτη σύνδεση με τα προβλήματα επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια.
Γιατί αυτό που το παιδί παρουσιάζει ως αρνητική συμπεριφορά στο χώρο του σχολείου, είναι οι εκφάνσεις της ανταγωνιστικής κοινωνίας στην οποία οι ίδιοι οι γονείς τα έχουν μπλέξει και τα έχουν βάλει σε μια διαδικασία να συμμετέχουν.
Ένα παιδί που θυματοποιείται λεκτικά ή συναισθηματικά ή κακοποιείται σωματικά μέσα στην ίδια του την οικογένεια, μπορεί να προβάλει τέτοιες συμπεριφορές και στο σχολείο. Και πολλές φορές αλλάζει τον ρόλο και γίνεται ο θύτης.
Όταν ένα παιδί απομονώνεται για πάρα πολλές ώρες, ίσως είναι το χειρότερο κομμάτι συναισθηματικής κακοποίησης που μπορούν να κάνουν οι γονείς στο παιδί τους.
«Το να ακούμε τα παιδιά μας είναι η πρόληψη, είναι το πρώτο βήμα. Η επικοινωνία είναι το κομμάτι που θα κάνει το παιδί να νιώσει πως ότι και να συμβεί, ο γονέας του θα είναι δίπλα.
Πάρα πολλές μορφές κακοποίησης των παιδιών που ξεκινούν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εμφανίζονται και στο χώρο του σχολείου, είναι ένα κομμάτι συμπεριφοράς που πρέπει να προβληματίσει.»
Τα κοινωνικά δίκτυα, συνέχισε, πέρα από το γεγονός ότι ενέχουν πολλούς κινδύνους, επειδή υπάρχουν πολλά πλαστά προφίλ, έχουν το κακό ότι υποβαθμίζουν την διαπροσωπική επαφή.
Τα παιδιά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν εύκολα γιατί δεν έχουν μάθει να επικοινωνούν και να ακούν. Δεν έχουν μάθει να ακούν, γιατί δεν τα έχει ακούσει και κάποιος.
«Η υγιής σχέση ανάμεσα στον γονέα και το παιδί είναι η δικλείδα ασφαλείας. Η καλλιέργεια που θα δημιουργηθεί μέσα από τα χρόνια, θα μειώσει τις αρνητικές επιδράσεις τόσο του διαδικτύου, όσο και της αρνητικής συμπεριφοράς του κοινωνικού συνόλου.
Πρέπει η αγωγή να προέρχεται από το σπίτι. Η επικοινωνία ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά να είναι υγιής. Οι γονείς να ακούν, να συζητούν, να νιώθουν ασφάλεια τα παιδιά. Να είναι διακριτικοί, να συμπεριφέρονται σε κάθε λάθος συμπεριφορά του παιδιού με αγάπη. Όσες φορές και να πέσει το παιδί, ο γονέας είναι εκεί για να το βοηθήσει να σηκωθεί.»
Σταυρούλα Ζώρζου
Η κα Ζώρζου, που έλαβε τελευταία τον λόγο, εκτός της οδοντιατρικής της ιδιότητας, είναι μουσικός και συγγραφέας.
Το 2017 εκδόθηκαν τρία βιβλία της με τους τίτλους «Μου πες», «Λιοντάρι της Ρούμελης» και «Ευτυχία είναι» τα οποία και παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση και αποτέλεσαν και την αφορμή για την οργάνωση της.
Επίσης, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, ακούστηκαν παιδικά τραγούδια που έχει γράψει η ίδια, συνοδευόμενα από οπτικό υλικό.
Το θέμα που ανέπτυξε αφορούσε το παιδί σε μια κοινωνία αποδόμησης των αξιών.
Αποδόμηση, τόνισε είναι το αντίθετο της δόμησης. Αν η δόμηση είναι το χτίσιμο, η αποδόμηση είναι το γκρέμισμα.
Ζούμε σε κοινωνία σε κατάσταση αποδιοργάνωσης. Κάθε δομή αποδομείται, απλώς και μόνο γιατί είναι δομή. Τα πάντα είναι ρευστά και αμφισβητούμενα. Η κοινωνία μοιάζει με κινούμενη άμμο σε βάλτο. Σε τέτοιο περιβάλλον ζητάμε από τα παιδιά να πατήσουν σταθερά στα πόδια τους.
Διαβάζοντας κάποια διηγήματα της, η ομιλήτρια σημείωσε πως το παιδί θέλει να νιώθει τον δεσμό, την παράδοση και την ιστορία της οικογένειας. Είναι το πρώτο σταθερό σημείο αναφοράς του στον κόσμο.
Για να καταλήξει:
«Είμαστε σε περίοδο εκπτώσεων. Εκπτώσεις κυρίως σε συναισθήματα και σεβασμό. Στερούμε τα παιδιά και από την ομορφιά της πατρίδας. Τα στερούμε από την χαρά και την ασφάλεια να είναι μέλη μιας μεγάλης οικογένειας που πονά, καμαρώνει, αγωνίζεται, χαίρεται για τα ίδια πράγματα. Το άδειασμα της παιδικής ψυχής πριν ακόμα γεμίσει.
Ας μην ξεχνάμε να ακούμε τα παιδιά μας κάθε φορά που κλονίζονται και να τους δίνουμε αρχές και αξίες. Οι αξίες που τους δίνουμε είναι βράχια πάνω στα οποία μπορούν να πατούν και να στέκονται σταθερά.»
Κατά τη διάρκεια της εκδηλώσεως λειτούργησε τμήμα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου, Φωτογραφίες: Παναγιώτης Καράπασιας
