Όλα στη ζωή αποτελούν το σχέδιο του Θεού, που έρχεται να ξετυλιχθεί και μας οδηγεί κοντά Του. Για τον καθένα μας ο Θεός έχει ορίσει το σχέδιο Του. Εμείς οφείλουμε να κάνουμε υπακοή και να το ακολουθήσουμε.
Την δεύτερη κατά σειρά ομιλία του με θέμα: «Μαθητεία στον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη: Θλίψεις, Άγχος» πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Ψωίνος, από την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς την Τετάρτη 22 Νοεμβρίου.
Η ομιλία δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» που οργανώνει ο Ιερός Ναός.
Της ομιλίας προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο την Βηματάρισσα, την Βατοπαιδινή.
Οι θλίψεις, μας επισκέπτονται και εμφανίζονται εξαιτίας πολλών αφορμών, υπογράμμισε στην αρχή του λόγου του.
Η πρώτη αιτία είμαστε εμείς οι ίδιοι, η δική μας υπαιτιότητα. Κάποια απροσεξία μας, ένα σφάλμα, μια λάθος κίνηση μας. Μια δεύτερη αιτία είναι κάποιες εξωτερικές καταστάσεις. Κάτι που γίνεται, που μαθαίνουμε, κι αυτό μας επηρεάζει άμεσα.
Υπάρχουν όμως και οι θλίψεις εξαιτίας της αμαρτίας. Η εναντίωση μας στο θέλημα του Θεού, έρχεται να μας γεμίσει θλίψη και στενοχώρια. Μόνο η παρουσία του Θεού χαροποιεί την ζωή μας.
Μια ακόμη αιτία είναι κάποιοι άνθρωποι. Και πολλές φορές, οι πολλοί δικοί μας άνθρωποι. Άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε άθελα, με πράξεις και λόγια, μας γεμίζουν με θλίψη.
Τελευταία αιτία, σημειώνει, είναι ο διάβολος. Εκείνος που δεν χαίρεται με την προκοπή μας, με την πρόοδο μας και λυσσομανά όταν έχουμε χαρά στη ζωή μας. Είναι ίσως η κυριότερη αιτία και ο μεγαλύτερος υποκινητής κι όλων των άλλων καταστάσεων που έρχονται να επιφέρουν βάρος και στενοχώρια στη ζωή μας.
Όταν μια θλίψη μας χτυπήσει την πόρτα, αντιδρούμε ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Άλλος τα χάνει, άλλος σηκώνει τα χέρια του ψηλά, άλλος αντιδρά σπασμωδικά, άλλος πέφτει στην κατάθλιψη. Οι αντιδράσεις ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την κοινωνική του θέση και κατάσταση.
Η συμβολή του Αγίου Πορφυρίου είναι πολύ σημαντική και σε αυτά τα θέματα, τονίζει ο π. Δανιήλ. Έρχεται να μας προτείνει μια στάση που είναι ανάγκη να κρατήσουμε απέναντι σε αυτά που έρχονται να κλονίσουν την πίστη μας στη ζωή.
«Μας δίνει μια άλλη οπτική και θεώρηση της θλίψης και για ποιο λόγο υπάρχει στη ζωή μας και ποιο σκοπό επιτελεί. Μας λέει πως πρέπει να την δούμε καλά και να την αντιμετωπίσουμε έτσι που και μέσα από τη δυσκολία, τελικά να έχουμε κέρδος στην ψυχή μας.
Ο Άγιος μιλάει μέσα από την δική του εμπειρία, που είναι εμπειρία αγιότητας και δοκιμασίας μέσα στις θλίψεις. Μας συμβουλεύει να μην εκφράζουμε καμία εναντίωση, καμία διαμαρτυρία. Να δούμε τις θλίψεις στη ζωή μας, ως δώρα που μας εμπιστεύεται η πρόνοια και η χάρη του Θεού.
Πολλοί άνθρωποι ωφελήθηκαν από την δοκιμασία μια μικρής ή μεγαλύτερης θλίψης.»
Η θλίψη λοιπόν κατά τον Άγιο, είναι εκείνη η πραγματικότητα που δείχνει πως ο Θεός μας εμπιστεύεται. Και πως αυτό που μας εμπιστεύεται πρέπει να το διαχειριστούμε σωστά, για να έχουμε ωφέλεια.
Όλα στη ζωή αποτελούν το σχέδιο του Θεού, που έρχεται να ξετυλιχθεί, όποιο κι αν είναι αυτό, και μας οδηγεί κοντά Του. Για τον καθένα μας ο Θεός έχει ορίσει το σχέδιο Του. Εμείς οφείλουμε να κάνουμε υπακοή και να το ακολουθήσουμε, συνέχισε ο π. Δανιήλ.
Την ώρα της δοκιμασίας και της θλίψης, ο Άγιος μας συμβουλεύει να παρακαλούμε τον Θεό να μας βοηθήσει να αντέξουμε και να ελεήσει εκείνον που γίνεται η αιτία για να πικραθούμε.
Η ώρα της θλίψεως, έλεγε ο Γέροντας, είναι ώρα αγιασμού. Ο χριστιανός αγιάζεται μέσα στην ώρα του πειρασμού, της θλίψης και του πόνου. Οι θλίψεις και τα προβλήματα, είναι για τον χριστιανό αναμενόμενα. Είναι κάτι το φυσικό.
«Εφόσον ο Κύριος πέρασε από αυτόν τον δρόμο των θλίψεων και του πόνου, εφόσον ανέβηκε Γολγοθά και καρφώθηκε στον Σταυρό, να ξέρουμε πως και η πορεία η δική μας δεν μπορεί να διαφέρει από αυτήν του Χριστού. Αν δεν πονέσουμε, δεν ματώσουμε και δεν σταυρωθούμε, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Εάν λοιπόν έχουμε στο νου μας, έλεγε ο Άγιος, και θυμόμαστε τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, πως ο κλήρος και ο δρόμος του χριστιανού είναι αυτός της θλίψης και της δυσκολίας, θα πάψουμε να ασχολούμαστε με αυτές.
Εξάλλου, όσο πιο πολλές θλίψεις δοκιμάζουμε, τόσο πιο πολλά στεφάνια παίρνουμε στη ουρανό.»
Κι όλα αυτά, τονίζει, γίνονται μετά από θεία παραχώρηση, για την σωτηρία της ψυχής μας. Γιατί όλα αυτά λειαίνουν την ψυχή μας, την καθαρίζουν και την μεταμορφώνουν, την καθιστούν έτοιμη να δεχθεί ευκολότερα τον θεϊκό λόγο.
Ο Άγιος επισημαίνει να είμαστε περισσότεροι προσεκτικοί στο ότι δεν πρέπει να αφήνουμε την θλίψη να κυριαρχεί μέσα μας. Διότι η μεγάλη λύπη και η στενοχώρια δεν είναι από το Θεό, αλλά είναι παγίδα του διαβόλου.
Η θλίψη και το άγχος συνεργάζονται, λέει ο Άγιος. Το άγχος φέρνει σύγχυση στην ψυχή, θολώνει το λογικό μας. Το άγχος είναι αποτέλεσμα της απιστίας μας και του εγωισμού μας. Γι’ αυτό ο Άγιος συμβούλευε να έχουμε προσήλωση στον Χριστό, να είμαστε καρφωμένοι επάνω Του.
Συστήνει κι έναν τρόπο με τον οποίο μπορούμε με μεγαλύτερη ευκολία να ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες. Όταν μέσα μας έχουμε εκείνη τη σιγουριά και την βεβαιότητα, στη σκέψη και μόνο, πως ο Θεός μας αγαπάει.
Και ο π. Δανιήλ ολοκλήρωσε την ομιλία του με τους λόγους:
«Ο άνθρωπος που δίνει την καρδιά του στον Χριστό, γίνεται άλλος άνθρωπος. Όταν κατοικήσει σε όλο τον χώρο της ψυχής μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στεναχώριες, το άγχος και η αμαρτία. Γιατί ο Χριστός όταν μπει μέσα μας, γεμίζει την ύπαρξη μας και δεν μένει χώρος για οτιδήποτε άλλο.
Και ο Άγιος συμβουλεύει ακόμη, να μην στενοχωριόμαστε ποτέ. Ο Χριστός αναστήθηκε για να μας δώσει πολύ αγάπη και χαρά από τώρα. Από τώρα να αρχίσουμε να συμμετέχουμε όλο και πιο αισθητά στη φωτεινή ημέρα της βασιλείας της αγάπης του Χριστού.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
