Η σιωπή Της, η αφάνεια Της και η ταπείνωση Της την έκαναν, ώστε αυτό που είναι τώρα, εμείς να το συλλαμβάνουμε και να Την προβάλλουμε.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Δευτέρα 20 Νοεμβρίου, παραμονή της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Ιερούργησε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Αρχιμανδρίτης Μάρκελλος Καμπάνης.
Η αγρυπνία και η ομιλία, εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» που οργανώνει ο Ιερός Ναός.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, είπε ξεκινώντας την ομιλία του ο π. Μάρκελλος, ότι σε κάθε Θεομητορική εορτή, αυτό που τελειοποιεί την ημέρα αυτή, είναι πάντοτε η θεία Λειτουργία. Γιατί μέσα από την θεία Λειτουργία, ολοκληρώνεται το μυστήριο της ύπαρξης της Κυρίας Θεοτόκου σ’ αυτόν τον κόσμο.
Μέσα από Εκείνη, όχι μόνο έλαβε σάρκα και οστά ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, αλλά η θέση Της έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της πίστης, μέσα από το πρόσωπο του Υιού Της.
«Έχουμε δηλαδή μία αντίδοση των ιδιωμάτων και των χαρισμάτων. Έδωσε και έλαβε. Όπως και ο Υιός Της έδωσε σε Αυτήν και έλαβε από Αυτήν.
Γι’ αυτό η ταπείνωση και η σιωπή Της, αρετές που ο ίδιος ο Χριστός μας τις έδωσε, όπως και τις κατείχε, ήταν ουσιαστικά θέματα και στάσεις στη ζωή Της ολόκληρη.»
Η σιωπή Της, η αφάνεια Της και η ταπείνωση Της την έκαναν, ώστε αυτό που είναι τώρα, εμείς να το συλλαμβάνουμε και να Την προβάλλουμε.
Στην εποχή μας την ταραγμένη, συνέχισε, είναι ανάγκη να θυμόμαστε ότι αυτό που πρωτεύει για εμάς τους χριστιανούς, είναι μία στάση αναμονής, μια στάση προσμονής, μια στάση προσευχής και εσωτερικής ζωής και τέλος, η ταπείνωση.
Πολύ σύντομα, υπογράμμισε, κι εμείς θα φύγουμε από την ιστορία αυτού του κόσμου. Έως ότου φύγουμε, αυτό το γένος δεν μπορεί να φύγει και να ιαθεί, να ισορροπήσει και να συνέλθει, «ει μη εν προσευχή και νηστεία».
Δηλαδή, με έναν τρόπο πάνω από το είναι και το έχειν. Με μία στάση ζωής που εμπνέεται από την προσευχή και τη νηστεία. Είναι η υπακοή μας στην εκκλησιαστική παράδοση.
«Πέρα και πάνω από την τροφή, να μας δώσει να καταλάβουμε και να βιώσουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε με πολύ λιγότερα απ’ ότι έχουμε, αλλά και με την προσευχή.
Πέρα από τις δικές μας φαντασιώσεις και την δική μας την μίζερη κατάσταση, η προσευχή και η νηστεία, είναι πάντοτε μέσα στην πρόταση της Ορθόδοξης πίστης και παράδοσης.»
Μέσα από όλα αυτά, χρειάζεται να βρίσκουμε μια ισορροπία κι ένα μέτρο, στο οποίο και μέσα από το οποίο, πάντοτε θα μπορούμε να μοιάζουμε του Χριστού μας.
Γιατί ο πόνος των ανθρώπων που είναι γύρω μας, είπε με έμφαση ο π. Μάρκελλος, είναι ότι δύσκολα βρίσκουνε χριστιανούς, Κληρικούς, μοναχούς, μοναχές, λαϊκούς που να μοιάζουν του Χριστού.
Και κλείνοντας είπε:
«Πάντοτε η πίστη και η παράδοση προβάλλει την Παναγία μας, τους Αγίους, τους Αγγέλους, ως πρότυπα μας. Και πιο πολύ και πάνω απ’ όλους, η Κυρία Θεοτόκος. Και πιο πολύ από Εκείνη, το πρόσωπο του Υιού Της.
Μέσα από το πρόσωπο της Παναγίας μας, που τόσες Θεομητορικές εορτές έχουμε όλο τον χρόνο, αυτό προβάλλεται, το να μοιάσουμε του Χριστού μας.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
