Ένας κακούργος φυλακισμένος μπήκε πρώτος στον παράδεισο, ως μετανιωμένος βέβαια, αλλά είναι συγκλονιστικό αυτό το πράγμα. Και το οποίο ανατρέπει όλη αυτή τη θέα του κόσμου, ότι οι φυλακές είναι μια χωματερή ανθρώπων.
Στο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, ο Θεολόγος, Μουσικολόγος και Συγγραφέας κ. Ηλίας Λιαμής, φιλοξένησε την Δευτέρα 20 Νοεμβρίου, τον Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Παναούση σε μία συζήτηση με θέμα «Είναι ωραία εκεί έξω;».
Η εκδήλωση, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος καθημερινών δράσεων του Ναού, με τον τίτλο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», με αφορμή την διακονία και δραστηριότητα της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής, στις φυλακές του Αυλώνα και του Ελαιώνα.
Στη συζήτηση συμμετείχε και η κα Αγγελική Δασούλα, εθελόντρια της ομάδας που έχει συσταθεί στην Ιερά Μονή και δραστηριοποιείται στις ανωτέρω φυλακές.
Πάντοτε η φυλακή, όταν περνάς απ’ έξω είναι ένας ιδιαίτερος τόπος, υπογράμμισε ο π. Εφραίμ. Δηλαδή τα συρματοπλέγματα, οι ταινίες που έχουμε δει, μας έχουν φτιάξει έναν κόσμο φυλακών, άβατο. Ο μύθος του άβατου αυτού, είναι πιο φοβερός από την ουσία του.
Μέσα στην Εκκλησία ανακαλύπτουμε ότι ό πρώτος ουρανοπολίτης είναι ένας εσταυρωμένος ληστής, ο οποίος μετανόησε και δεν έφερε δικαιολογίες στον Χριστό. Ένας κακούργος φυλακισμένος μπήκε πρώτος στον παράδεισο, ως μετανιωμένος βέβαια, αλλά είναι συγκλονιστικό αυτό το πράγμα. Και το οποίο ανατρέπει όλη αυτή τη θέα του κόσμου, ότι οι φυλακές είναι μια χωματερή ανθρώπων.
Από το Μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσοπηγής υπάρχει μία ομάδα 20 περίπου ανθρώπων, με την ονομασία «Από καρδιάς», για δύο σωφρονιστικά καταστήματα. Κάθε Δευτέρα επισκέπτονται τον Αυλώνα, όπου βρίσκονται οι Φυλακές Ανηλίκων και κάθε Σάββατο το Κέντρο κράτησης νέων τοξικομανών στον Ελαιώνα.
Έχοντας μία πολύ καλή συνεργασία με την διοίκηση και τις κοινωνικές υπηρεσίες και των δύο καταστημάτων, έχουν βρει τον τρόπο μέσα από μια ομάδα χειροτεχνίας να προσεγγίζουν τους ανθρώπους.
Και μέσα από αυτήν την προσέγγιση να μπαίνουν μέσα στην καθημερινότητά τους, να δημιουργούν κάποιες παράλληλες εκδηλώσεις παίζοντας μουσική, τραγουδώντας μαζί τους, προσπαθώντας και την στιγμή να τους την κάνουν πιο ελαφριά και μαθαίνοντας πολλά πράγματα από αυτούς.
Όπως είπε ο π. Εφραίμ:
«Το ράσο στις φυλακές έχει έναν ρόλο παρηγορητικό. Και δίνει την αίσθηση ότι ο κληρικός είναι κάποιος που τους νοιάζεται, προσεύχεται γι’ αυτούς, τους μιλάει.
Το πιο σημαντικό γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι ή έγνοια που μπορεί κάποιος να τους δείξει και είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Ότι υπάρχει δηλαδή κάποιος που τους σκέφτεται, αφιερώνει το χρόνο του.»
Ότι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν λάθη στη ζωή τους, δεν σημαίνει ότι είναι λάθη. Και ανακαλύπτουμε, συνέχισε, ότι υπάρχουν φωτεινές πλευρές στον εαυτό τους.
Από κάποιο σημείο και μετά αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχουν λόγο να κρυφτούν αυτοί οι άνθρωποι. Είναι μια κοινωνία ανθρώπων που ζει χωρίς την υποκρισία.
Και μάλιστα, υπογράμμισε ο π. Εφραίμ, επειδή δεν έχουν λόγο να κρύψουν όλα αυτά που έχουν κάνει, ο δρόμος για την μετάνοια τους, είναι πιο κοντινός από τον δικό μας.
Ακριβώς επειδή όλη τους η ζωή έχει εκτεθεί και πληρώνουν γι’ αυτό, για να μετανοήσουν θέλει πιο λίγο από εμάς. Εμείς έχουμε να περάσουμε και το βουνό της υποκρισίας για να φτάσουμε απέναντι.
Και προς το τέλος της συζήτησης τόνισε:
«Φεύγοντας κάθε φορά από εκεί, γυρίζουμε γεμάτοι, δεν αισθανόμαστε ότι είμαστε καλύτεροι τους, είναι κάτι που ζήτησε ο Χριστός.
Η φυλακή είναι ένας χώρος που ζούνε άνθρωποι, δεν είναι μια χωματερή. Είναι άνθρωποι δικοί μας, της διπλανής πόρτας και της δικής μας πόρτας, δικά μας παιδιά.
Ο λόγος του Χριστού στο Ευαγγέλιο της κρίσεως βάζει στην τάξη των ανθρώπων που επισκεφθήκαμε, που νοιαστήκαμε, και τους φυλακισμένους, είτε φταίνε, είτε δεν φταίνε. Δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να τους κρίνουμε γι’ αυτό που κάνανε. Συζητάμε από εκεί και πέρα.»
Η κα Αγγελική Δασούλα, εθελόντρια της ομάδας που έχει συσταθεί στην Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, υπό τον π. Εφραίμ, μοιράστηκε τις εμπειρίες της από την συμμετοχή της σε αυτήν την διακονία.
Ενώ σημείωσε πως η ίδια μπήκε στις φυλακές γιατί πίστευε ότι αυτά τα παιδιά στον Αυλώνα θα μπορούσαν να είναι τα δικά της παιδιά και οι εξαρτημένοι στον Ελαιώνα, δικοί της άνθρωποι.
Και όπως τόνισε, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μακριά από εμάς.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Φωτ.: Παναγιώτης Καράπασιας
