Τα παιδιά σήμερα αλλάζουν τον κόσμο με το να παθαίνουν και όχι να επεμβαίνουν. Μας θυμίζει αυτό τον Χριστό μας, που άλλαξε τον κόσμο με τα χέρια σταυρωμένα στον Σταυρό. Τα παιδιά είναι τύπος Χριστού αυτήν την ώρα. Κι εμείς είμαστε οι σταυρωτές τους.
Μια ακόμη ενδιαφέρουσα και πολύ χρήσιμη συζήτηση, κυρίως για τους γονείς, πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017.
Η συζήτηση είχε ως θέμα: «Μπορούν τα παιδιά μας να αλλάξουν τον κόσμο;» και συμμετείχαν ο Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος και ο πολύ γνωστός και αγαπητός Συγγραφέας και Εκπαιδευτικός κ. Κωνσταντίνος Γανωτής.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Συγγραφέας και Ραδιοφωνική Παραγωγός κα Σοφία Χατζή.
Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την.
Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος
Τοποθετούμενος πάνω στο θέμα της συζήτησης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, τόνισε πως αν δεν αλλάξει ο κόσμος τα παιδιά, τότε εκείνα μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Τα παιδιά ζούνε σήμερα σ’ έναν κόσμο που είναι μπερδεμένος. Σε πάρα πολλά σπίτια τα παιδιά έχουν χάσει το χαμόγελο τους.
Μπορούν λοιπόν να αλλάξουν τον κόσμο, αρκεί να βοηθηθούν από τους γονείς να μην χαλάσουν ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Αναφορικά με το γεγονός ότι οι γονείς έχουν χάσει το χαμόγελο τους, συμπαρασύροντας και τα παιδιά τους, ο Σεβ. σημείωσε πως η χαρά είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.
Σήμερα χάσαμε την αγάπη προς τον Θεό, χάνοντας μαζί και την ελπίδα. Δεν καλλιεργήσαμε την ψυχή μας. Απομακρυνθήκαμε απλά από τον Θεό επειδή πλανηθήκαμε και πιστέψαμε στη δύναμη μας.
Όπως είπε χαρακτηριστικά:
«Γίναμε εγωιστές και εγωιστές φτιάξαμε και τα παιδιά μας. Ο εγωιστής άνθρωπος είναι ανίκανος και ανάπηρος και να ερωτευτεί και να αγαπήσει.
Η σιωπή της κοινωνίας μας για όλα αυτά που βλέπουμε να υπάρχουν γύρω μας, είναι ενταγμένη σ’ αυτόν τον εγωισμό μας.
Ουσιαστικά, όλα αυτά που προωθούνται σήμερα στην Παιδεία και την Πολιτεία μας, τέτοιους ανάπηρους ανθρώπους φτιάχνουν, γιατί τέτοιους ανάπηρους ανθρώπους χρειάζεται το σύστημα για να λειτουργήσει.»
Και είναι δυστυχισμένα τα παιδιά, συνέχισε. Και επαναστατούν τα παιδιά γιατί δεν βρίσκουν τα δύο βασικά πράγματα που έχουν ανάγκη, την αλήθεια και την αγάπη.
Επομένως, πρόσθεσε ο Σεβασμιώτατος, το ερώτημα είναι αν εμείς θα τα αφήσουμε να αλλάξουν τον κόσμο, ή θα είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα τους σταθούμε εμπόδιο.
Είναι απαραίτητο οι γονείς να προστατεύσουν και να στηρίξουν τα παιδιά τους με την αγαπητική παρουσία και ζωή τους στο σπίτι.
Αν τα παιδιά ακουμπήσουν κάπου καλά, τότε θα προχωρήσουν. Θα ανακαλύψουν νόημα ζωής και θα νιώσουν την ομορφιά της δημιουργίας, της θυσίας, της προσφοράς.
Σε άλλο σημείο δε της τοποθέτησης του, σημείωσε:
«Σήμερα, μας λείψανε οι ήρωες γιατί σβήσαμε από την ζωή των παιδιών μας τους Αγίους. Κι έτσι το ηρωικό φρόνημα το παγιδεύουμε και το χειρότερο, το στρέφουμε σε λάθος κατεύθυνση.
Θέλουμε παιδιά σήμερα που να ενοχλούν όλους μας. Αλλά με μια ξεκάθαρη θέαση. Και πιο ξεκάθαρη θέαση, από το να βλέπει ο άνθρωπος με τα μάτια του Χριστού δεν υπάρχει. Γιατί αυτός ο άνθρωπος θα αντιμετωπίσει όμορφα, ακόμα κι αυτούς που σήμερα τον διώκουν.»
Η μόνη ελπίδα είναι η μετάνοια μας, τόνισε. Χωρίς την μετάνοια μας δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Η μετάνοια είναι κάτι που ξεκινάει από μένα. Εμείς οι χριστιανοί έχουμε μία μεγάλη ευθύνη. Αντί να είμαστε άνθρωποι μετάνοιας, είμαστε άνθρωποι που φωνάζουμε, που καταγγέλλουμε, που κατηγορούμε, αλλά δεν μετανοούμε εμείς. Δεν νιώθουμε το φταίξιμο μας, την ευθύνη μας.
Κωνσταντίνος Γανωτής
Στη συνέχεια έλαβε τον λόγο ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός κ. Κωνσταντίνος Γανωτής.
Οι μεγάλοι διαμορφώνουν την ιστορία και τα παιδιά ακούνε, σημείωσε εξ’ αρχής. Γιατί αυτό το φορτώνουμε στα παιδιά και θέλουμε εκείνα να μας αλλάξουν; Δεν αισθανόμαστε ευθύνη; Δεν είμαστε οι γονείς, δεν είμαστε αυτοί που φτιάξαμε τους νόμους, που κάναμε την συγκρότηση της Πολιτείας;
Οι γονείς, συνέχισε, σήμερα αισθάνονται ότι δεν μπορούν να κοιτάξουν τα παιδιά τους στα μάτια. Γιατί όλο αυτό το κακό που γίνεται γύρω μας, έχουν αποφασιστεί από τους γονείς τους.
«Γιατί ζητάμε να μας σώσουν τα παιδιά; Γιατί έχουμε καταλάβει, ότι όλο μας το πρόβλημα γεννήθηκε από την ώρα που χάσαμε την αθωότητα μας. Και κάθε γενιά μεγάλων, την αθωότητα την βλέπει, την αισθάνεται, από το βλέμμα των μικρών βρεφών.
Τα παιδιά μπορούν να μας σώσουν. Η παγκόσμια κατάθλιψη είναι μια μαρτυρία της αποτυχίας του πολιτισμού μας. Ο πολιτισμός μας κατέληξε σε ένα αδιέξοδο. Και διαπιστώνουν οι μεγάλοι ότι το αδιέξοδο είναι η απώλεια της αθωότητας.»
Τα παιδιά σήμερα αλλάζουν τον κόσμο με το να παθαίνουν και όχι να επεμβαίνουν. Μας θυμίζει αυτό τον Χριστό μας, που άλλαξε τον κόσμο με τα χέρια σταυρωμένα στον Σταυρό. Τα παιδιά είναι τύπος Χριστού αυτήν την ώρα. Κι εμείς είμαστε οι σταυρωτές τους.
Η επιστροφή στην παιδικότητα είναι μια πρόκληση. Ζητάμε από τα παιδιά να μας χαρίσουν την χαμένη μας αθωότητα.
Μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα παιδιά θα αλλάξουν την ζωή μας, όταν σκύψουμε στο μυστήριο της καταστροφής τους, την οποία την κάναμε εμείς. Μπορούμε να ελπίζουμε, αν προσέξουμε το μήνυμα που φέρνουν στη ζωή μας.
Και ολοκλήρωσε, λέγοντας:
«Μπορούν τα παιδιά να αλλάξουν την ζωή μας, εάν εμείς παραδεχθούμε την ανικανότητα μας να το κάνουμε αυτό και να διδαχθούμε από τα παιδιά και να κρατήσουμε και την δική τους και την δική μας την αθωότητα. Να γίνουμε όλοι σαν παιδιά.
Η επιστροφή στην αθωότητα είναι αυτό που ζητάμε. Λίγο να ραγίσει η αλαζονεία μας, και θα μπει ο Χριστός μέσα στο ράγισμα, θα περάσει και θα σώσει τον κόσμο.»
Να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της εκδηλώσεως λειτούργησε τμήμα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, ώστε να εξυπηρετηθούν οι γονείς που ήθελαν να παρακολουθήσουν την συζήτηση.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
