Με νηφαλιότητα, χωρίς πνεύμα μισαλλοδοξίας, χωρίς επιθετική διάθεση, αλλά με συνέπεια ως ορθοδόξων χριστιανών να μπορέσουμε να επηρεάσουμε.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Τρίτη 3 Οκτωβρίου, επί τη μνήμη του Αγίου Ιεροθέου πρώτου Επισκόπου Αθηνών, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος καθημερινών δράσεων και εκδηλώσεων του Ναού, με τον γενικό τίτλο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», που ξεκίνησε την 1η Οκτωβρίου και θα διαρκέσει έως τις 31 Δεκεμβρίου.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου επικεντρώθηκε στο πρόσωπο του τιμώμενου Αγίου Ιεροθέου. Ο Άγιος υπήρξε ένας εκ των πολύ ολίγων πρώτων μαθητών του Αποστόλου Παύλου.
Στην ομιλία του στον Άρειο Πάγο, ο Απόστολος των Εθνών παίρνει αφορμή από τον βωμό, τον αφιερωμένο στον άγνωστο Θεό. Που εξέφραζε την εσωτερική ανησυχία ορισμένων Αθηναίων, μήπως υπάρχει κάποιος Θεός που δεν τον γνώριζαν κι έπρεπε να του αφιερώσουν ένα βωμό.
Ο Παύλος με το πλησίασμα που έκανε στους Αθηναίους, χρησιμοποίησε τον βωμό για να τους μιλήσει γι’ αυτόν τον Θεό που αυτοί, ενώ αγνοούσαν, τον λάτρευαν. Έτσι, τους πλησίασε όμορφα και εξιστόρησε το έργο του Κυρίου στην γη καταλήγοντας στην Ανάσταση Του εκ νεκρών.
Όπως είπε ο Σεβασμιώτατος:
«Ακούγοντας οι Αθηναίοι τον λόγο του περί Αναστάσεως, τον περιφρόνησαν κι έφυγαν. Από τους πολλούς που είχαν συγκεντρωθεί, έμειναν 2-3 ψυχές. Ο Άγιος Ιερόθεος υπήρξε «συνέκδημος» όπως ονομάστηκε, του Αποστόλου Παύλου, ένας που τον ακολούθησε.
Και στη συνέχεια έγινε ένας πιστός και ομολογητής χριστιανός. Η παράδοση της Εκκλησίας τόσο για τον Άγιο Ιερόθεο, όσο και για τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, λέει ότι έκαναν βαθύτατες θεολογικές καταγραφές από την εμπειρία που είχαν.»
Η Εκκλησία μας τιμά και προβάλλει αυτές τις μορφές. Σε έναν περίγυρο πολύ αρνητικά διακείμενο, σε έναν χώρο, που τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχε ίχνος πίστεως στον αληθινό Θεό, οι άνθρωποι δεν έβρισκαν ικανοποίηση στους θεούς που είχαν από τους προγόνους τους διδαχθεί. «Θεοί» ομοιοπαθείς με τους ανθρώπους, με εμπάθεια και πάθη πολύ χειρότερα από έναν μέσο άνθρωπο.
Αυτό προβλημάτιζε τους σκεπτόμενους ανθρώπους, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος. Από το κήρυγμα του Παύλου, επηρεάζονται, ακόμη και συγκλονίζονται. Αυτοί με τη σειρά τους διέδωσαν και σε άλλους αυτά που άκουσαν για μια διαφορετική πίστη, η οποία προσφέρει την αγάπη στους ανθρώπους. Την αγάπη που είναι ο ίδιος ο αρχηγός της πίστεως, που έφτασε να σταυρωθεί για να σώσει τους ανθρώπους και να αναστηθεί για να ολοκληρώσει την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
«Είναι ένα μήνυμα. Πολλές φορές κι εμείς επηρεαζόμαστε από τον περίγυρο και θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι προδιαγεγραμμένα. Κι έτσι βάζουμε «μαξιλαράκια» συνειδήσεως για την πορεία της ζωής μας. Όμως ο ρόλος των χριστιανών είναι κόντρα στο ρεύμα, όπως πήγαν ο Διονύσιος, ο Ιερόθεος, η Δάμαρις κι άλλοι άγνωστοι σε μας.»
Και τελικά στην πορεία, η Αθήνα έγινε πόλη χριστιανική και μάλιστα έφτασε να γίνει η έδρα της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Μια πόλη όμως που τα τελευταία χρόνια αλλοιώνεται ως προς την ελληνορθόδοξη ταυτότητα της. Χρειάζεται λοιπόν, κατέληξε ο Σεβασμιώτατος, σήμερα οι χριστιανοί να αντιστέκονται, να μην παρασύρονται μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα. Καλούνται, εμπνεόμενοι από το παράδειγμα των Αγίων, να αντισταθούν σε αυτό που όλοι ακολουθούσαν.
Και μάλιστα:
«Με νηφαλιότητα, χωρίς πνεύμα μισαλλοδοξίας, χωρίς επιθετική διάθεση, αλλά με συνέπεια ως ορθοδόξων χριστιανών να μπορέσουμε να επηρεάσουμε.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
