Ιερά αγρυπνία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας, μίλησε προς τους πιστούς που συμμετείχαν, ο Αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Μέντης.
Η ιερά αγρυπνία και η ομιλία που ακολούθησε, εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Ο λόγος του π. Θεοκλήτου, αφορούσε τα πρόσωπα των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας, αφού η Εκκλησία εόρταζε την σύλληψη της Αγίας Άννας, που έφερε στον κόσμο την Παναγία.
Οι Άγιοι είναι οι μεσίτες προς τον Θεό, είπε εισαγωγικά ο π. Θεόκλητος. Είναι αυτοί που παίρνουν τις προσευχές των ανθρώπων και τις μεταφέρουν στον θρόνο του Θεού. Και αυτές οι προσευχές γίνονται θυμίαμα εύοσμο ενώπιον του Τριαδικού Θεού.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, η οποία και όρισε την εορτή της ημέρας.
Πολλές φορές αναρωτιούνται ορισμένοι, είπε, γιατί κάποια πράγματα στην Εκκλησία, γίνονται με ένα ορισμένο τρόπο, τη στιγμή μάλιστα που δεν τα συναντούμε στην Αγία Γραφή.
Γιατί να έχουμε ένα συγκεκριμένο τελετουργικό, τα ιερά μυστήρια και κυρίως το μυστήριο των μυστηρίων, την αναίμακτο λατρεία, με τον τρόπο που πραγματοποιείται;
«Η απάντηση είναι ότι εκτός από την Αγία Γραφή, που είναι γραπτό κείμενο, υπάρχει και η Ιερά Παράδοση η οποία έχει ευρύτερη έννοια και η οποία συμπεριλαμβάνει όλα όσα παρέδωσαν οι Άγιοι Απόστολοι.
Το σύνολο δηλαδή των αληθειών της πίστεώς μας, όσα παραδόθηκαν είτε γραπτώς, είτε προφορικώς.»
Η Εκκλησία με τον συνοδικό χαρακτήρα που έχει, μπορεί να εξετάσει και να αποφανθεί, τι είναι γνήσιο και τι είναι κίβδηλο ή ξένο προς την Ιερά Παράδοση.
Έτσι, ορισμένα γεγονότα, τα οποία δεν αναφέρονται στην Αγία Γραφή, η Εκκλησία τα έχει υιοθετήσει. Και η εορτή της συλλήψεως της Αγίας Άννας, σχετίζεται με τον σεβασμό που έθρεψε η Ιερά Παράδοση, προς τα πρόσωπα των Αγίων Ιωακείμ και Άννας.
Αυτοί ονομάζονται δίκαιοι άνθρωποι. Και όντως είναι δίκαιοι, γιατί στα πρόσωπά τους συμπεριλαμβάνονται όλες οι αρετές.
Το όνομα της Αγίας Άννας, σημαίνει εύνοια και χάρη. Και πράγματι, συνέχισε ο π. Θεόκλητος, βρήκε εύνοια ενώπιον του Θεού και έλαβε την θεία Χάρη, προκειμένου να πραγματοποιήσει μια μεγάλη επιθυμία που είχε.
Ζητούσε επίμονα να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Δοκιμάζονται επί μακρόν και η δοκιμασία τους είναι πολύ μεγάλη. Διότι δεν είναι μόνο ότι δεν έχουν τέκνα. Δέχονται και την περιφρόνηση των ανθρώπων, οι οποίοι νομίζουν ότι έχουν κάποιο μίασμα αυτοί οι άνθρωποι.
Και μάλιστα, ούτε τα δώρα τους, τις προσφορές που πήγαιναν στο Ναό, ούτε αυτές γίνονταν δεκτές.
Και συνέχισε ο π. Θεόκλητος:
«Κι έτσι έχουμε την πραγματοποίηση ενός θαύματος κι ενός μεγάλου σημείου, στη ζωή αυτών των δύο ανθρώπων. Η Αγία Άννα φέρνει την Θεοτόκο με μία μεγάλη χαρά. Με τη χαρά ότι γεννά Αυτήν που είναι Θεοτόκος και Μητέρα του Φωτός.
Αυτή γεννιέται για να φέρει την χαρά σε όλους τους ανθρώπους, αλλά και για να μας δώσει την δύναμη να προσευχόμαστε. Προσφέρεται η Παρθένος Μαρία στην ανθρωπότητα, προκειμένου να ζήσουν οι άνθρωποι την πνευματική χαρά.»
Για τον Θεό δεν υπάρχουν όρια. Όπως και για αυτούς τους δύο μεγάλους στην ηλικία, δεν υπήρξαν όρια. Διότι η προσευχή νικά την έρημο, βγάζει από την πέτρα ύδωρ, είναι ένα ισχυρό όπλο.
Παράλληλα όμως με την προσευχή, ήταν πολύ μεγάλη η πίστη αυτών των ανθρώπων. Είναι πέρα από την λογική δύο γέροντες να φέρνουν στον κόσμο παιδί.
Όπως σημείωσε ο ομιλητής, το θαύμα είναι όντως ένα υπερφυσικό γεγονός, ένα γεγονός που υπερβαίνει τους νόμους της φύσεως. Και όπου ο Θεός θέλει, υπερβαίνει τους νόμους που ο ίδιος έθεσε.
Ήταν λοιπόν πολύ μεγάλη η πίστη που είχαν ο Ιωακείμ και η Άννα. Πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να βρουν την λύτρωση και την σωτηρία και προσέφυγαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Καταλήγοντας ο π. Θεόφιλος συμπλήρωσε:
«Δεν πρέπει να ζούμε στην πνευματική στειρότητα. Πρέπει να υπάρχει πνευματική καρποφορία.
Η πνευματική στειρότητα, είναι πολύ πιο σκληρή και οδυνηρή από την βιολογική.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
