Για το Άγιον Όρος συνομίλησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.Νικόλαος με τον Θεολόγο-Εκπαιδευτικό κ. Ηλία Λιαμή, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014.
Περιγράφοντας ο Σεβασμιώτατος την σχέση του με τον μοναχισμό σημείωσε: «Αισθάνομαι τέλειος Μοναχός στους πόθους μου, στην εσωτερική μου λαχτάρα, κακός Μοναχός στον τρόπο μου. Δεν ζω όπως θα ήθελα να ζήσω. Χαίρομαι πάρα πολύ που υπάρχει όμως μέσα μου αυτό το στοιχείο τού να τα δω όλα τα πράγματα και της Εκκλησίας και του κόσμου με το μάτι ενός Μοναχού. Και θα έλεγα και το εξής: Όχι ενός κοινοβιάτη Μοναχού, ούτε ενός ιδιορρυθμίτη. Με μαγεύει η ιδέα τριών λέξεων: της άσκησης της ερήμου και της ησυχίας! Εκεί πιστεύω ότι είναι όλο το μυστικό. Όταν δημιουργήσει κανείς κλίμα ερήμου, δηλαδή αποξένωσης από τον κόσμο, από τα θέλγητρα του κόσμου, από την αξία αυτού του κόσμου των ορωμένων, όταν μπορέσει μέσα του να απαλλαγεί από μέριμνες και φροντίδες… και όταν μπορεί να ισορροπήσει τη δύναμη της ψυχής του με το σώμα του, χωρίς να το καταστρέψει το σώμα, να του δώσει τη σωστή θέση ώστε να μην εμποδίζει τα πετάγματα της ψυχής του. Αυτό είναι η άσκηση».
«Θα ήθελα πάρα πολύ αυτά τα πράγματα να περνούν στην καθημερινότητά μου» σημείωσε ο Σεβασμιώτατος υπογραμμίζοντας πως «είναι ωραίος ο έλεγχος της συνείδησης γιατί αυτός διαμορφώνει ένα φρόνημα ταπείνωσης και πνευματικής ασφάλειας».
Σε άλλο σημείο της συζήτησης ο Μητροπολίτης Μεσογαίας ανέφερε πως η ψυχή του ανθρώπου είναι σαν την επιφάνεια μιας λίμνης. Εάν είναι ταραγμένα τα νερά και πας να δεις το είδωλό σου αυτό φαίνεται παραμορφωμένο. Εάν η λίμνη είναι ήσυχη τότε το βλέπεις με λεπτομέρειες. «Είναι μεγάλο εργαστήριο ο Μοναχισμός με αυτή την έννοια», είπε χαρακτηριστικά.
Κάνοντας λόγο για τις δυσκολίες της καθημερινότητας ανέφερε ότι δεν είναι πάντα εφικτό να αναζητά κανείς την ησυχία και την συναναστροφή με έμπειρους πνευματικούς ανθρώπους. «Μέσα στην Εκκλησία η δική σας χάρη είναι και δική μου, ο δικός σας αγώνας είναι και δικός μου… και έτσι μετέχουμε όλοι αρκεί να θέλουμε να κάνουμε την κίνηση προς τη δεξαμενή της χάριτος και της εμπειρίας».
Σημείωσε πως ο Θεός ακούει τις προσευχές των πολύ πονεμένων ανθρώπων, των μωρών του κόσμου τούτου, και αυτών που η προσευχή είναι το επάγγελμά τους… «αυτοί είναι οι Μοναχοί μας». «Η αξία της προσευχής μετριέται από το πώς εισακούεται», υπογράμμισε.
«ο Θεός ξέρει τους τρόπους για το πότε θα απαντήσει, το πώς θα απαντήσει, ποιό σημείο θα δώσει της παρουσίας του».
«Η προσευχή μας δεν πρέπει να είναι μόνο αιτήματα αλλά και δοξολογία» τόνισε, συμπληρώνοντας πως ο πονεμένος, ο διψασμένος δεν χρειάζεται να καταλάβει λέξεις, θα καταλάβει την ανάγκη της ψυχής του και το πώς ο Θεός θα προσφερθεί στη ζωή του.
«Είμαι θεατής ενός ανθρώπου που χτυπάει την πόρτα του Θεού. Ο Πνευματικός προσφέρει τη Χάρη του Θεού που του δόθηκε για να την μοιράζεται και αυτή είναι η ανταμοιβή του», ανέφερε στη συνέχεια ο κ.Νικόλαος.
Μιλώντας για την αμαρτία
«Αν η αμαρτία οδηγεί στην μετάνοια, στην ταπείνωση την εσωτερική και ταυτόχρονα γεννά την ελπίδα και την προσδοκία της χάριτος» σημείωσε, είναι πολύ Ευλογημένο πράγμα αυτό… Αυτό έχει να κάνει με αληθινή συνειδητοποίηση της πραγματικής καταστάσεώς σου, της απομάκρυνσής σου από το Θεό και της στροφής σου προς Αυτόν. Για να στραφείς προς Αυτόν πρέπει να δεις την αμαρτωλότητά σου…».
Ο άνθρωπος θέλει να αλλάξει για να γίνει το θέλημα του Θεού και να δοξαστεί το όνομά Του «γι αυτό και ένας πνευματικός πρέπει να ζει την αμαρτωλότητα του κόσμου σαν δική του». Μπολιάζει τον αμαρτωλό με την ελπίδα της χάριτος, είπε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας ενώ αναφέρθηκε και σε ένα συγκλονιστικό παράδειγμα εξομολόγησης μιας κοπέλας που δεν μπορούσε να μιλήσει, αλλά κατάφερε να μετανοήσει πραγματικά και αυτό φάνηκε από τα δάκρυα μετανοίας.
Η Εξομολόγηση δεν είναι απλή χαρά «ήρθες για να νοιώσεις χάλια και να αντέξεις» υπογράμμισε ο κ. Νικόλαος, συμπληρώνοντας πως «μπορεί να φτάσει κανείς στην αλήθεια του Θεού, χωρίς να είναι σωστός. Και από τα λάθη. Οικονομεί όμως ο Θεός. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να νομίζεις ότι θα σωθείς εάν είσαι σωστός».
«Η μεγαλύτερη και καλύτερη “ασφαλιστική εταιρία” που υπάρχει είναι η ταπείνωση για την πνευματική ζωή», είπε σε άλλο σημείο της συζήτησης με τον κ. Ηλία Λιαμή ο Σεβασμιώτατος.
Ερωτώμενος για τη συνύπαρξη μοναχισμού με τον κόσμο τόνισε πως «ο αληθινός μοναχός είναι αυτός που έχει φύγει από όλα και είναι παντού… γιατί στέκεται ο ίδιος ενώπιον του Θεού και συντρίβεται…». Σημείωσε πως αυτός που ταπεινώνεται και μικραίνει, είναι αυτός που μαζεύει τα πάντα. Αυτός που μπαίνει στον κόσμο χωρίζεται από τον κόσμο. «Παρά ταύτα τα στεγανά αυτά τα ξεπερνάει η Χάρις του Θεού», συμπλήρωσε.
Στη συνέχεια ο κ.Λιαμής μοιράστηκε την εμπειρία του από σχολικές εκδρομές στο Άγιον Όρος και σε Μοναστήρια ανά την Ελλάδα. Διερωτώμενος με ποιο τρόπο τα παιδιά με καλές προθέσεις θα αντιμετωπίσουν τη ζωή όταν ο πόνος θα τους χτυπήσει την πόρτα.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας απάντησε πως ο Θεός έχει πολλούς τρόπους να μιλήσει. «Έρχεται η στιγμή με ένα σημείο»!
«Κάναμε ως γενεές λάθη;» ρώτησε ο κ.Λιαμής για να απαντήσει ο Σεβασμιώτατος: «Δεν ξέρω τι κάναμε. Από εδώ και πέρα τι θα κάνουμε».
Πρέπει να συζητήσουμε για το τι μπορούμε να κάνουμε, υπογράμμισε, συμπληρώνοντας πως «μια ζωντανή Εκκλησία πρέπει να κάνει τη δική της Κατήχηση. Αρκετά στηριχθήκαμε στα σχολεία. Δεν εμπιστευόμαστε τη θρησκευτική Παιδεία στα σχολεία. Αλλά να καθίσουμε και να φτιάξουμε την δική μας παιδεία».
«Μπορεί ο καθένας να αλλάξει τον εαυτό του» ανέφερε, τονίζοντας: «Μας λένε ότι δεν είναι οικονομική κρίση, αλλά κρίση αξιών. Είναι κρίση ζωντανής πίστεως για τον δικό μας τόπο».
Τέλος κάνοντας εκτενή αναφορά σε Αγιορείτικες εμπειρίες σημείωσε: «Δεν είναι τα κειμήλια που έχει, δεν είναι η φυσική ομορφιά που διαθέτει, δεν είναι οι μορφωμένοι Μοναχοί… είναι ότι είναι τόπος προσευχής αφιερωμένος στην κοινωνία με το Θεό και την επικοινωνία μαζί Του. Μιλάμε και ο Θεός απαντά».
«Είναι κάτι πάρα πολύ παλιό και καθόλου γερασμένο… να είναι ο άλλος 80 χρονών, νέος. Αυτό είναι το Όρος. Δεν είναι γερασμένο, δεν είναι ξεπερασμένο, δεν είναι ξοδεμένο… Πηγαίνεις και σου δίνει μια προοπτική. Έτσι είναι η Εκκλησία».
